Taraflar arasındaki “boşanma” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 11. Aile Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 09.06.2011 gün ve 2010/1079 E., 2011/817 K. sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 07.05.2012 gün ve 2011/16573 E., 2012/12212 K. sayılı ilamı ile;
(…1- Davacı tanıklarının beyanları, davalının bir başka kadınla ilişki kurduğunu kabule elverişli ve yeterli değildir. Tanıkların davacıdan aktardıkları olaylar sabit kabul edilemez. Bu beyanlar dışında taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkan bırakmayacak nitelikte bir geçimsizliği gösterir ciddi sebep ve deliller bulunmamaktadır. Davanın reddine karar verilmesi gerekirken yetersiz gerekçe ile boşanma kararı verilmesi doğru bulunmamıştır.
2- Kabule göre de:
Davacı, 10.000 TL. maddi tazminat talep ettiği halde, talep aşılarak davacı yararına 15.000 TL. maddi tazminata hükmedilmesi usul ve yasaya aykırıdır (HUMK m. 74)...)
gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN: Davalı vekili   

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava, boşanma ve tazminat istemine ilişkindir.
Davacı  S.A.vekili 05/08/2010 harç tarihli dava dilekçesinde özetle; “...tarafların 1998 yılında evlendiklerini, davalının eve ilişkin sorumluluklarını yerine getirmemesi nedeni ile aralarında genel anlamda bir geçimsizliğin olduğunu fakat 19.07.2010 tarihinde davacının, davalının cebinden bir elektrik faturası düştüğünü gördüğünü, bir kenara koyduğunu, fakat dikkatli baktığında bu faturanın evlerine ve işyerlerine ait olmadığını farkettiğini, bu durumu davalıya sorduğunda sert bir tepki ile karşılaştığını, davalının ertesi sabah elektrik faturasında yazılı adrese gittiğini, davacının da onu takip edip kapıyı çaldığını, ancak içeride hareketlilik olmasına rağmen kapının açılmadığını, bunun üzerine karşı dairenin kapısını çalıp davalıyı tarif ederek görüp görmediğini sorduğunu ve sık sık davalının bu daireye gelip gittiğini ve bu adreste başka bir kadınla yaşadığını öğrendiğini, hemen bina dışına çıktığını ve orada davalı ile karşılaştığını, bu durumu davalının ailesine de bildirdiğini, daha sonra davalının fotoğrafını göstererek tahkik ettiklerini ve doğrulandığını, iddia ederek tarafların boşanmalarına, nafakası ile tazminatın faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı 24.01.2011 tarihli havale tarihli cevap dilekçesinde özetle; “… eşini aldatmadığını, isnat edilen suçu kabul etmediğini, arkadaşı M.Ç."e ait elektrik faturasını yatırması nedeniyle cebinde bulunduğunu, eşini sevdiğini, Etimesgut’taki evin arkadaşı M..’a ait ev olduğunu ve zaman zaman sohbet ettiklerini, davacının kendisinden habersiz evdeki bütün eşyaları taşıdığını, ileri sürerek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
İstemin kabulüne dair verilen kararın temyiz edilmesi üzerine yukarıda başlık aynen alınan özel daire kararı ile mahkeme hükmü bozulmuş, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre ve özellikle kocanın güven sarsıcı davranışlarda bulunduğunun kanıtlanamamış olmasına göre Hukuk Genel Kurulu’nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
S O N U Ç : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı 6217 sayılı Kanunun 30.maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “Geçici madde 3” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 429. Maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, aynı kanunun 440.maddesi uyarınca hükmün tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 06/11/2013 gününde yapılan ikinci görüşmede oyçokluğu ile karar verildi.