Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/22880 Esas 2016/24137 Karar Sayılı İlamı

... vekili avukat ... ile ... Bankası AŞ aralarındaki dava hakkında ....6. Tüketici Mahkemesinden verilen 19.4.2016 gün ve 2014/1328-2016/816 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, davalı bankadan konut kredisi kullandığını, kredi kullanım sırasında ve sonrasında kendisinden masraf adı altında haksız olarak kesinti yapıldığını ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 1.275,00 TL"nin avans faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini istemiş, ıslah ile talebini 2.308,64 Tl"ye yükseltmiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 1.100,00 TL nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen hüküm red edilen 1.208,64 TL"ye ilişkin olup, karar tarihi (19.04.2016) itibariyle 2.190,00 TL"yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin davacının temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda nolu bentte açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, 22/12/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.