MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının bozma kararına uyularak yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, müvekkilince davalıya verilen teminat mektubunun haksız olarak paraya çevrildiğini ileri sürmüş ve 22.743.367.650 TL.nin 14.07.2003 tarihinden itibaren işleyecek en yüksek ticari reeskont faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının müvekkiline olan borcunu ödemediği için teminat mektubunun nakde çevrildiğini bildirerek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, taraflar arasındaki uyuşmazlığın 06.05.2003 tarihli 25.754.524.790 TL.lik vade farkı faturasından kaynaklandığı, bu faturanın davacı şirkete tebliğ edildiği, davacının bu borçtan sorumlu olduğu, teminat mektubunun paraya çevrilmesinde bir usulsüzlük bulunmadığı gerekçeleriyle davanın reddine karar verilmiş, hükmün davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 26.02.2008 tarih 2007/6707-2008/1714 E.K.sayılı ilamıyla “…vade farkı faturasının davalıya tebliğ edilip, itiraza uğramamış olmasının tek başına vade farkı talep edilmesine olanak vermeyeceği taraflar arasında sözleşme ilişkisi bulunup bulunmadığının araştırılması gerektiği, davalı yanca davacıya gönderilen fax mesajında vade farkına dair hükümler mevcut olduğu, davalının çektiği bu fax mesajının davacı yanca teyit edilmesi halinde taraflar arasında bu konuda sözleşme ilişkisinin kurulduğunun kabulü gerektiği, bu durumda mahkemece belirtilen yönler üzerinde durulup tartışılarak yeterli araştırma ve inceleme yapıldıktan sonra tüm deliller birlikte değerlendirilmek suretiyle uygun sonuç dairesinde bir karar verilmesi” gerektiğinden bahisle hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Yerel mahkemece bozma ilamına uyularak yargılamaya devam edilmiş, davacı yanca 14.07.2003 tarihinde davalıya gönderilen fax mesajında davalının vade farkı istemine yönelik davacının % 10 oranında vade farkını kabul ederek, üzerindeki orana itiraz ettiği ve davacının bu kabulü doğrultusunda yanlar arasında vade farkı uygulamasına dair sözleşme ilişkisinin kurulduğunun kabulü gerektiği, böylece davalı tarafın davacı adına düzenlediği 06.05.2003 tarihli 25.754.53 YTL.tutarlı vade farkı faturasının yasal dayanağının bulunduğu, bu suretle davalı şirkete borçlu durumda olduğu saptanan davacının teminat mektubunun davalı tarafından tahsil edilmesinden kaynaklanan bir alacağı bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekilince temyiz edilmiştir.

Somut olayda davalı yanca davacıya gönderilen 28.02.2003 tarihli fax mesajında aylık % 2 oranında vade farkı uygulanacağı bildirilmiş olup, davacının bu fax mesajına karşılık 14.07.2003 tarihli cevabi faxında yıllık % 10 oranında vade farkı uygulamasını kabul ettiği ve böylece tarafların iradelerinin yıllık % 10 vade farkı oranının uygulanması noktasında uyuştuğu görülmektedir. Davalı tarafından davacı adına düzenlenen 06.05.2003 tarihli 25.254.524.790 TL.tutarlı vade farkı faturasının aylık % 2 oranı esas alınarak hazırlandığı dosya kapsamından anlaşılmaktadır. Bu durum karşısında taraf iradelerinin uyuştuğu yıllık % 10 oranına göre vade farkı alacağının hesaplattırılarak belirlenecek miktar üzerinden davacı yanın vade farkından sorumlu olduğu gözetilmeksizin eksik inceleme sonucu aylık % 2 oranına göre belirlenen miktar (25.254.524.790 TL.) esas alınarak yazılı şekilde hüküm tesisinde isabet görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün davacı yararına BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, 28.01.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.