Davacılar davalı Kurum tarafından gönderilen ödeme emirlerinin iptaline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün, davacılardan Ş.. K.. vekili ve B.. L.. tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, kararın dayandığı kanuni gerektirici nedenlere ve özellikle;
Davacıların iptalini talep ettiği 2013/10234 sayılı ödeme emrine karşı eldeki davanın 6183 sayılı Kanun"un 58.maddesine göre süresinde açıldığı anlaşılmakta ise de asgari işçilik incelemesi sonucu belirlenen fark işçilik üzerinden hesaplanan prim ve gecikme zammı/cezası borcunun 5510 sayılı Kanun’un 85. Maddesine göre (506 sayılı Kanun’un 79.maddesi) işveren şirkete 12.10.2012 tarihinde tebliğ edildi, 19.10.2012 tarihinde süresinde yapılan itirazın reddedildiği, komisyon red kararının işverene 21.11.2012 tarihinde tebliğ edildiği, eldeki davanın süresinden sonra 28.11.2013 gününde açıldığı anlaşılmaktadır.
Kanun"un verdiği yetkiye istinaden Kurumca yapılan asgari işçilik uygulaması sonucunda tahakkuk ve tebliğ edilen prim borcunun, yine Kanunda belirtilen hak düşürücü süre içerisinde itiraz ve dava yoluna başvurulmaması nedeniyle kesinleştiği hallerde, Kurumun eksik işçilik tespiti ve sonrasında prim tahakkuku işleminin tamamen veya kısmen hukuka aykırı olduğu söylenemeyeceğinden, bu borcun tahsili için tebliğ edilen ödeme emrine karşı 6183 sayılı Kanun"un 58.maddesine göre yapılacak itirazda kendisine ödeme emri tebliğ olunan kişi “böyle bir borcu olmadığı” savunmasına dayanamaz.
Aksi halde, Kanunla özel bir itiraz ve dava yolu öngörülen Kurum işlemlerinin, süresinde bu itiraz ve dava yoluna başvurulmak suretiyle hukuka aykırılığının tespitinin istenmemesi sonucunda kesinleşmesine karşın yeniden dava konusu edilmesi sonucu doğar ki bunun da itiraz ve dava yolunun amacına ve Kurum alacaklarının yasada öngörülen prosedüre uygun olarak kesinleşmesini hedefleyen Kanun"un ruhuna uygun olduğu söylenemez.

Somut olayda, davacı şirketin işveren, diğer davacının ise şirketin ortağı ve müdürü sıfatıyla 5510 sayılı Kanun"un 88.maddesine göre Kurumun prim ve gecikme zammı alacağından sorumlu olduğu, davacıların 6183 sayılı Kanun"un 58.maddesine göre kısmen ödeme veya zamanaşımı savunmasında bulunmadıkları gibi dosya kapsamında bu hususu belgeleyen bir delil de olmadığı, prim ve gecikme zammı alacağına karşı süresinde dava yoluna başvurulmaması nedeniyle kesinleşmesi karşısında ödeme emrinin iptaline yönelik eldeki davanın reddi gerektiği ve kararın sonucu itibariyle doğru olduğunun anlaşılmasına göre, davacıların yerinde olmayan tüm temyiz itirazlarının reddiyle, usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz edenlere yükletilmesine, 03.03.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.