MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Zonguldak 1. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 26/03/2019 tarih ve 2018/356-2019/96 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin küvet vb. ürünlerin üretimini yaptığını, yurt içinde ve dışında birçok bayisi bulunduğunu, davalı şirketin TPMK nezdinde 2008/09702 numaralı "kaydırmaz zemin modeli" faydalı modeli ile 2008/06333 sayılı endüstriyel tasarım belgesinin yeni ve ayırt edici bir özelliğe sahip olmamasına rağmen tescil ettirdiğini, Çaycuma 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2010/181 E 2012/90 K sayılı dosyası ile faydalı modelin hükümsüz kılındığını, Çaycuma 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2010/180 E 2011/993 K sayılı dosyası ile de endüstriyel tasarım belgesinin hükümsüzlüğüne karar verildiğini, bu yenilik vasfı bulunmayan tescillere dayalı Çaycuma Cumhuriyet Başsavcılığına şikayette bulunması nedeniyle savcılıkça müvekkili şirketin işletmesinde 66 adet ürüne mühürlenerek el konulduğunu, işlem sürecinde müvekkili şirketin işletmesinin üç gün kapatıldığını ancak yapılan yargılamalar sonucunda müvekkili şirketin haklı olduğunun tespit edildiğini, üç gün kapalı kalma neticesinde müvekkilinin zarara uğradığını, ayrıca bu soruşturma neticesinde müvekkili şirketin ticari itibarının da zedelendiğini ileri sürerek 100.000,00 TL manevi, 20.000,00 TL maddi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin iyiniyetli olarak bu tescilleri yaptırdığını, olayın tescil belgelerinden kaynaklanan hak aramasından ibaret olduğunu, müvekkili firmanın kusurunun bulunmadığını, bu nedenle maddi ve manevi tazminat istemlerinin yerinde olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda, davalı tarafın davacı hakkında suç duyurusunda bulunduğu dönem içerisinde davaya konu ürün hakkında davalı adına tasarım tescil belgesi bulunduğu, fakat davalının içinde bulunduğu piyasada daha önce kamuya sunulmuş olan ürünler hakkında yeterli derecede bilgiye sahip olduğunun kabulü gerektiği, daha önce piyasaya sunulan ürünler için kendi tasarımıymış gibi 2008 yılında kendi adına tescil ettirdiği, durumun gereklerine göre kendisinden beklenen özeni göstermeyen kişinin iyi niyet iddiasında da bulunamayacağı, davalının şikayetinin hakkın kötüye kullanılması mahiyetinde olduğu, bu durumda davacı işletmesindeki ürünlere el konulması ve bir müddet davacı iş yerinin üretim yapamamasına davalı tarafın, bir hakka dayalı olmaksızın kötü niyetle sebep olduğu, bu nedenlerle 707,63 TL maddi ve 4.000,00 TL manevi tazminatın tahsili ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, istek halinde aşağıda yazılı 190,72 TL harcın temyiz eden davalıya iadesine, 13/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.