Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2014/32759 Esas 2016/9948 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA :Taraflar arasındaki, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile ücret, izin ücreti, fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hüküm süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalılar avukatınca istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 19/04/2016 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü yapılan tebligata rağmen taraflar adına kimse gelmediğinden incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra duruşmaya son verilerek Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I


A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş sözleşmesinin haksız olarak feshedildiğini iddia ederek kıdem ve ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti, yıllık ücretli izin ve ücret alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkeme, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanarak davanın kısmen kabulüne karar vermiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalılar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin yıllık ücretli izin alacağının olup olmadığı taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının kıdemine göre müstehak olduğu 150 günlük izin süresinden işverence sunulan ve 16.07.2012-23.07.2012 ile 22.08.2012-29.08.2012 tarihleri arasında izin kullanıldığı gösteren izin belgeleri ve davacının talebi nazara alınarak bakiye 135 günlük izin için alacak hesaplanmıştır.
Davacı dava dilekçesinde çalıştığı süre içinde sadece bir kez 15 gün izin kullandığını beyan etmiştir.
Yargılamanın 26.06.2013 tarihli oturumunda davacı asilin “ sadece 2011 yılında 1 hafta, 2012 yılında 1 hafta izin kullandım” yönünde açıklama yaptığı, izin belgelerinden 2012 yılında 7+7 olarak toplam 14 gün izin kullandığı ve bu izinlerinde bilirkişi raporunda mahsup edildiği, ancak davacının ikrar ettiği 2011 yılında kullandığı iznin mahsup edilmediği anlaşılmaktadır.
Mahkemece davacının 2011 yılında kullandığı 7 gün izin süreside mahsup edilmeden alacağın yazılı şekilde kabulü hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine 19.04.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.