Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/10626 Esas 2019/8524 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
İdaresindeki otomobil ile seyir halinde iken yaya geçidi levhalarının bulunduğu kesimde karşıdan karşıya geçen ve olaydan 19 gün sonra genel beden travmasına bağlı pelvis kırığı ile birlikte beyin kanaması ve gelişen komplikasyonlar sonucu vefat eden yayaya çarpan sanık hakkında, kusur durumu ve suçun işleniş biçimi gözetildiğinde, kusura ilişkin Adli Tıp Kurumundan rapor alınmamasında, hükmedilen ceza miktarında, sanık hakkında TCK 62. maddesi gereğince takdiri indirim hükümlerinin uygulanmamasında, verilen ceza miktarı gözetilerek TCK"nın 51 ve CMK 231 maddelerinin uygulanmamasında bir isabetsizlik bulunmadığından, tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, sair temyiz itirazlarının reddine, ancak:
CMK"nın ""Hükmün gerekçesinde gösterilmesi gereken hususlar"" başlıklı 230. maddesinin 1-d bendinde ""Cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adlî para cezasına veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına veya bu hususlara ilişkin istemlerin kabul veya reddine ait dayanakların gerekçede gösterilmesi gerektiği düzenlemesine yer verilmiş olmasına rağmen, somut olayda asli kusurlu ve sabıkasız olan bulunan sanık hakkında, TCK"nın 50. maddesindeki seçenek yaptırımların sanık hakkında uygulanıp uygulanmaması hususunun kararda tartışılırken TCK’nın 50/4. maddesindeki “Taksirli suçlardan dolayı hükmolunan hapis cezası uzun süreli de olsa diğer koşulların varlığı halinde adli para cezasına çevrilebilir “ hükmüne rağmen yetersiz gerekçe ile "cezanın süresi ve nevi itibariyle şartları oluşmadığından hakkında TCK"nın 50. maddesinin tatbiki suretiyle hapis cezasının tedbire tahviline yer olmadığına" karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeple 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca tebliğnamedeki isteme uygun olarak BOZULMASINA, 10/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.