MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 16. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Elatmanın Önlenmesi Ve Ecrimisil
İLK DERECE
MAHKEMESİ : Ankara 8. Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Ankara 8. Asliye Hukuk Mahkemesinin 21.03.2017 tarihli ve 2016/5 Esas, 2017/121 Karar sayılı kararıyla davanın kabulüne karar verilmiş, Mahkeme hükmüne karşı davalı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 16 Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun kabulüne şeklinde hüküm kurulmuş olup, bu kez davacı ve davalı vekilinin Bölge Adliye Mahkemesi kararını temyizi üzerine Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı vekili dava dilekçesinde, müvekkilinin paydaş olduğu dava konusu 60629 ada 1 parsel sayılı taşınmazın davalı tarafından uzun yıllardır açık depo ve satış yeri olarak kullanıldığını belirterek, elatmanın önlenmesini ve ecrimisil talep etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesinde, dava konusu taşınmazda müvekkilinin de payı olduğunu, intifadan men gerektiğini, davacının kullanabileceği yer olduğunu belirterek, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece yapılan yargılama sonunda, davanın kısmen kabulüne dair verilen karar hakkında davalı vekili istinaf yoluna başvurmuştur. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 16. Hukuk Dairesi tarafından istinaf başvurusunun kabulü ile Yerel Mahkeme kararının kaldırılmasına, elatmanın önlenmesi talebinin reddine, ecrimisil talebinin kısmen kabulüne dair verilen karar, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, paydaşlar arası elatmanın önlenmesi ve ecrimisil talebine ilişkindir.
1. Dosya muhtevasına, dava evrakı ile yargılama tutanakları münderecatına, mevcut deliller Mahkemece takdir edilerek karar verildiğine ve takdirde bir isabetsizlik bulunmadığına göre, davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2. Somut olayda, Yerel Mahkeme kararına karşı yalnız davalı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmasına rağmen Bölge Adliye Mahkemesi kararında istinaf talebinin kabulüne karar verildikten sonra istinaf harcının talep halinde davacıya iadesine karar verilmesi doğru değildir.
Ne var ki bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 1086 sayılı HUMK"un 438/7. maddesi uyarınca aşağıdaki şekilde düzeltilerek onanması yoluna gidilmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüne, Bölge Adliye Mahkemesi hükmünün 4. bendinde yer alan “davacıya” ifadesinin yerine “davalıya” ifadesinin yazılmasına, hükmün 6100 sayılı HMK"nin 370/2 maddesi gereğince DÜZELTİLEREK ONANMASINA, dosyanın Yerel Mahkemeye iadesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin harcın istek halinde temyiz edenlere ayrı ayrı iadesine, 01.02.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.