Danıştay 4. Daire 1992/3529 Esas 1993/1780 Karar Sayılı İlamı

Daire : DÖRDÜNCÜ DAİRE
Karar Yılı : 1993
Karar No : 1780
Esas Yılı : 1992
Esas No : 3529
Karar Tarihi : 22/04/993

FİNANSMAN SAĞLAMAK AMACIYLA BANKALARDAN ALINAN KREDİLER İÇİN ÖDENEN FAİZ VE KOMİSYON GİDERİNİN GENEL GİDER OLARAK KABUL EDİLECEĞİ HK.
Dayanıklı tüketim mallarının satışını yapan davacı Limited Şirketin 1990 takvim yılına ait işlemlerinin incelenmesi sonucu tesbit edilen matrah farkları esas alınarak şirket adına kurumlar vergisi salınıp,kusur cezası kesilmiştir. Vergi Mahkemesi davacı şirketin öne sürdüğüiddiaların doğruluğunun tesbiti amacıyla mahkemelerince defter ve belgeler üzerinde yapılan inceleme sonucu, emtia alımları için bankalardan alınan kredilere ödenen faiz ve komisyon giderlerinden dönem sonu mevcudu olup 1991 yılına devreden emtiaya pay verilmemesi nedeniyle orantı yoluyla hesaplanıp bulunan 4.236.500 lira ile, şirket aktifinde kayıtlı nakil vasıtalarına ait 636.872 lira tutarındaki sgorta giderinin 1991 yılına ait olduğu halde 1990 yılı gideri olarak kayıtlara intikal ettirildiğinden yapılan tarhiyatta yasal isabetsizlik bulunmadığı, ancak PTT giderlerinden dönem sonu emtia mevcuduna pay verilmemesi sebebiyle tesbit edilen matrah farkında yasal isabet bulunmadığı gerekçesiyle kusur cezalı tarhiyatın değişiklikle onanmasına karar vermiştir. Davacı şirket mahkeme kararının bozulmasını istemektedir.
Davacı şirketin finansman temini amacıyla bankalardan aldığı kredilere ödediği faiz ve komisyon giderlerini satın aldığı malın maliyetine dahil etmeden doğrudan genel gider olarak kabul edilip kayıtlara intikal ettirdiği, aslında bu giderlerin malın maliyetine dahil edilmesi gerektiği ve dönem sonu mal mevcuduna bu giderlerden pay verilmediğinden bahisle orantı yoluyla matrah farkı tesbit edilmiş ise de, faiz ve komisyon giderlerinin satın alınan malın maliyetine dahil edilmesi gerektiği yönünde 213 sayılı Vergi Usul Kanununda açık bir hüküm bulunmadığından bu giderlerin 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun 40/1.maddesi gereğince, ticari kazancın elde edilmesi ve idame ettirilmesi için yapılan genel gider olarak kabul edilmesi gerekir.
Diğer taraftan davacı şirket sahibi bulunduğu nakil vasıtaları için yasa gereği yaptırdığı sigortadan dolayı ödemiş bulunduğu sigorta giderlerinin yarısının takip eden yıla sirayet etmesi nedeniyle tamamı 1990 yılı gideri olarak kabul edilmemiş ise de, bu gider 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 283.maddesi şumulune girmediğinden, sigortanın yapıldığı tarihte borcun kesinleşip tahakkuk etmesi nedeniyle tamamının gider yazılmasında yasal bir engel bulunmamaktadır.
Bu itibarla tesbit edilen matrah farklarından faiz ve komisyon giderlerinin genel gider, sigorta giderlerini ise tahakkuk edildiği tarihte gider olarak yazan davacı şirket adına bu matrah farkları esas alınarak yapılan kusur cezalı tarhiyatı onayan mahkeme kararında yasal isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle, davacı şirket temyiz isteminin kabulü ile … Vergi Mahkemesinin … günlü ve E:…, K:… sayılı kararının bozulmasına karar verildi.