Görevi yaptırmamak için direnme - kamu görevlisine hakaret - korku kaygı ve panik yaratabilecek şekilde silahla ateş etme - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/1984 Esas 2014/5624 Karar Sayılı İlamı

Tebliğname No : 2 - 2012/47387
MAHKEMESİ : Söğüt Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 04/01/2012
NUMARASI : 2010/85 Esas, 2012/1 Karar
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme, kamu görevlisine hakaret, korku kaygı ve panik yaratabilecek şekilde silahla ateş etme

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Hakaret eylemlerinin hukuki anlamda tek bir fiil olması nedeniyle tebliğnamede bu hususta eleştiri isteyen düşünceye iştirak edilmemiş; sanıkların müştekilere karşı karakol önünde, götürüldüğü hastanede ve tekrar getirildiği karakol içinde defalarca hakaret ve tehdit eyleminde bulunduğu, müşteki M.. K.."yı yumrukla yaraladığı, diğer müştekilere silahtan sayılan sandalye ile saldırdığı anlaşılması karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 61. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken söz konusu maddenin 1. fıkrasında yedi bent halinde sayılan hususlarla aynı Kanunun 3. maddesinin 1. fıkrasındaki "suç işleyen kişi hakkında işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur" şeklindeki yasal düzenlemeler ile dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar birlikte ve isabetle değerlendirilip, olayın oluş şekli ve süresi, eylem sayısı, ağırlığı, sanığın kişiliği ve suçu sürdürmedeki ısrarlı tutumu göz önüne alınarak temel ceza ve zincirleme suç nedeniyle yapılacak artırımın hak ve nesafete uygun bir şekilde belirlenmesi gerekirken, 5237 sayılı TCK"nın 3/1. maddesindeki orantılılık ilkesine aykırı olacak şekilde takdirde hataya düşülerek temel cezanın alt sınırdan belirlenip, TCK"nın 43. maddesi gereğince asgari oranda artırım yapılması ve aynı Kanunun 265/4. maddesinin sanık hakkında uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni sayılmamış, yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sair temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
TCK"nın 53/3. maddesi uyarınca sanıkların sadece kendi altsoyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksun bırakılmalarına ilişkin hak yoksunluğunun koşullu salıverme tarihinden itibaren uygulanamayacağı gözetilmeksizin altsoyları dışındaki kişileri de kapsayacak şekilde 53/1-c maddesindeki hakların tümünden koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmalarına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu cihetlerin yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetki uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasında yer alan hak yoksunluğuna ilişkin bölümlerin "sanığın TCK"nın 53/3. maddesine göre 53/1-c maddesinde yer alan kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri ile haklarından koşullu salıverilme tarihine, 53/1. maddesinde yazılı diğer haklardan ise 53/2. maddesi gereğince hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" şeklinde değiştirilmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22/05/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.