Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/26851 Esas 2022/6275 Karar Sayılı İlamı

Sanık ... hakkında çocuğun cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından yapılan yargılama sonucunda atılı suçlardan mahkûmiyetine dair Hatay 4. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 21.10.2019 gün ve 2019/180 Esas, 2019/354 Karar sayılı hükümlere yönelik sanık müdafilerinin istinaf başvurusunun esastan reddine dair Adana Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesinin 10.01.2020 gün ve 2019/2327 Esas, 2020/34 Karar sayılı hükmünün temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay kapatılan 14. Ceza Dairesince 15.03.2021 gün ve 2020/2469 Esas, 2021/2088 sayılı bozma yönündeki kararına ilk derece mahkemesince direnilerek kurulan 15.09.2021 gün ve 2021/101 Esas, 2021/263 Karar sayılı ilamın sanık müdafisi, O Yer Cumhuriyet Savcısı ile katılan Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı vekili tarafından temyiz edilmesi ardından Dairemizde inceleme sırası bekleyen dosya ile ilgili olarak 02.12.2016 günlü, 29906 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 24.11.2016 günlü, 6763 sayılı Kanunun 38. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. maddenin birinci ve üçüncü bentlerine istinaden yapılan değerlendirmede bozma sonrası mahkemece verilen 15.09.2021 tarihli ikinci hükümde yeni gerekçeler de gösterilmesi nedeniyle mahkeme kararının direnme olmayıp, yeni hüküm niteliği taşıdığı gözetilerek gereği görüşüldü:
Sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde:
Muhakeme safahatını yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, iddia ve savunma ile tüm delillerin eksiksiz olarak kararda gösterildiği, hükmedilen cezanın nevi ve miktarı itibarıyla kanuni sınırlar içinde tayin edildiği anlaşıldığından, sanık müdafisi, katılan Bakanlık vekili ile O Yer Cumhuriyet Savcısının yerinde görülmeyen temyiz taleplerinin reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanık hakkında TCK'nın 109/1. maddesi uyarınca teşdiden belirlenen 2 yıl hapis cezası üzerinden aynı Kanunun 109/3-f. maddesi ile bir kat arttırım yapıldığında 4 yıl hapis ve TCK'nin 109/5. maddesi ile 1/2 oranında arttırım yapıldığında 6 yıl hapis cezası, aynı kanunun 43/1 maddesi uygulamasıyla 7 yıl 6 ay attırması ile 62/1 maddesi ile indirmesi sonucu 6 yıl 3 ay cezasına hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde 6 yıl 8 ay hapis cezasına hükmedilmesi suretiyle sonuç cezanın fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi, katılan Bakanlık vekili ile O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz talepleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, aynı Kanunun 303. maddesi uyarınca ilgili hüküm fıkralarında yer alan hükmün TCK'nın 43/1 ve 62/1. maddesinin uygulanması ile ilgili bölümün çıkartılarak yerine “...Sanığa verilen cezadan
TCK’nun 43 maddesi uyarınca takdiren 1/4 oranında artırım yapılarak 7 yıl 6 ay hapis cezasına ve 62/1. maddesi uyarınca takdiren 1/6 oranında indirim yapılarak sanığın 6 yıl 3 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına..."ibaresinin yazılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.