Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm :TCK"nın 85/1, 62/1, 50/1-a, 50/4, 52/2-4, 63 ve 5275 sayılı yasanın 106/3. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
1) Dosya içeriğine göre yerleşim yeri içinde, iki yönlü, sathi kaplama yolda sanığın idaresindeki otomobil ile seyir halindeyken, kendisi ile aynı istikamette önünde seyretmekte olan ölen ...’ın idaresindeki motosiklete arkadan çarpması şeklinde meydana gelen ve bir kişinin ölmesi ile sonuçlanan olayda, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, tamamen kusurlu olarak meydana getirdiği kaza sonucu bir kişinin ölmesine neden olan sanık hakkında, adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca cezada orantılılık ilkesi gözetilerek alt sınırdan daha fazla uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurularak sanık hakkında eksik cezaya hükmolunması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
2) Sanığın TCK"nın 85/1 ve 62 maddeleri uyarınca tayin olunan 2 yıl 1 ay hapis cezasının, yine aynı kanunun 50/4 ve 50/1-a maddeleri uyarınca adli para cezasına çevrilmesi sırasında hesap hatası yapılarak, gün adli para cezasının 760 gün yerine 750 gün, 52/2 maddesi ile yapılan uygulama sırasında sonuç adli para cezasının 15.200 TL yerine, yazılı şekilde 15.000 TL olarak eksik belirlenmesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
3) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi ile birlikte 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA; 09/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.