Hırsızlık - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/11751 Esas 2016/1146 Karar Sayılı İlamı

22. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/11751
Karar No: 2016/1146
Karar Tarihi: 04.02.2016

Hırsızlık - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/11751 Esas 2016/1146 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, hırsızlık suçundan mahkum edilmiştir. Yerel mahkeme kararı temyiz edildiği için dosya incelenmiş, açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilen hükümlerin temyizi mümkün görülmemiştir. Sanığın sadece kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksunluğun infaz tarihine kadar uygulanması gerektiği yönündeki kararın infaz edilmemesi nedeniyle hüküm bozulmuştur. Bozulan kararda 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesi yer almakta, Anayasa Mahkemesi tarafından bazı bölümleri iptal edilmiş olan bu maddede yer alan hükümler gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir. Maddede velayet, vesayet ve kayyımlık yetkilerinin yoksunluğun infaz tarihine kadar uygulanması, sadece kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise yoksunluğun koşullu salıverme tarihine kadar uygulanması gerektiği belirtilmektedir.

22. Ceza Dairesi 2015/11751 E. , 2016/1146 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, kararın nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların temyizi olanaklı bulunmayıp 5271 sayılı CMK"nın 231/12. maddesi uyarınca itirazı olanaklı kararlardan olduğu, sanık ... Kırtimir"in hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararlara yönelik itirazı üzerine, İstanbul 1.Ağır Ceza Mahkemesinin 02/12/2011 tarih ve 2011/1431 Değişik iş sayılı kararı ile itirazın reddine karar verildiğinden sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmü ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesinde;
Adli emanetin 2008/1372 sırasında kayıtlı 1 adet mavi saplı keski ile ilgili olarak mahallinde karar alınması olanaklı görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Anayasa Mahkemesi"nin karar tarihinden sonra 24/11/2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
2-Sanığın, 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki, velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksunluğun infaz tarihine kadar; sadece kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise yoksunluğun koşullu salıverme tarihine kadar uygulanmasına karar verilmemesi suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılık yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili kısım çıkartılarak yerine ‘‘Sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53/1-2-3. maddesinin uygulanmasına,” cümlesinin eklenmesi suretiyle, usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04/02/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.