Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2016/414 Esas 2016/3357 Karar Sayılı İlamı

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme bozmaya uyarak ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davacı ve davalılardan kurum vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R


1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davalı Kurumun tüm temyiz itirazlarının reddi ile, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava, davacının davalı işyerlerinde işçi olarak 1995-2005 yılları arasında çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile davacının davalı işveren nezdinde 1.9.1998-9.4.2005 tarihleri arasında çalıştığına karar verilmiş ise de varılan bu sonuca eksik araştırma ve inceleme ile gidilmiştir.
Dairemizin K. sayılı, 20.11.2014 tarihli bozma ilamında dahili davalı . açısından esasa girilerek karar verilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davacının üniversite hastanesinin temizlik işlerini ihale ile alan ’in yanında 10.03.1995 tarihinden itibaren çalışmaya başladığı, . Ltd. Şti’nin 01.09.1998 tarihinde kanun kapsamına alınması ve hastanenin temizlik işleri ihalesini alması ile birlikte bu tarihten itibaren şirket bünyesinde çalışmalarına devam ettiği anlaşılmaktadır.


Somut olayda; mahkemece başlık kısmında iki işveren bulunmasına rağmen, hüküm kısmında davacının hangi işveren yanında çalıştığının açıkça belirtilmemesi sebebiyle infaza elverişli hüküm kurulmadan sonuca gidilmesi isabetsiz olmuştur.
Yapılacak iş; öncelikle davacının 10.03.1995 tarihinden itibaren eksik bildirilen çalışmalarının hangi davalı işveren yanında çalıştığını belirterek tüm deliller birlikte değerlendirilmek suretiyle çıkacak sonuca göre bir karar vermekten ibarettir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular nazara alınmaksızın yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalı Kurumun tüm temyiz itirazların reddi ile, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine
03/03/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.