Vergi usul kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/4837 Esas 2017/1554 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi usul kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

I- Sanık hakkında 2005 takvim yılında sahte fatura düzenlemek ve 2010 yılında defter belge ibraz etmemek suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Defter belge ibraz etmemek suçu yönünden hükmolunan temel cezanın suç tarihi itibariyle 5904 sayılı Kanun ile değişik 213 sayılı Kanun"un 359/a-2. maddesince 18 ay olduğu gözetilmeyerek sanık hakkında temel cezanın 1 yıl olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK.nın 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip sanığın suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde eleştiri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
II- Sanık hakkında 2006 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Sahte fatura düzenlemek suçunda suçun maddi konusunun fatura olması ve 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 227. maddesinin 3. fıkrasındaki ""Bu Kanuna göre kullanılan veya bu Kanun"un Maliye ve Gümrük Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak kullanma mecburiyeti getirilen belgelerin, öngörülen zorunlu bilgileri taşımaması halinde bu belgeler vergi kanunları bakımından, hiç düzenlenmemiş sayılır"" şeklindeki düzenlemeye göre de faturaların Vergi Usul Kanunu"nun 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri içermesinin gerekmesi nedeniyle 2006 takvim yılına ait suça konu fatura asılları ya da onaylı örneklerinden kanaat oluşturacak sayıda temin edilip dosya arasına konulmasından sonra incelenip, kanunda öngörülen şekil şartlarını taşıyıp taşımadığının tespit edilerek, asıl ya da onaylı suretlerinin dosya arasında bulundurulması gerektiğinin gözetilmemesi,

2- Kabule göre ise;
a- Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan Bursa 3. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 1999/35 E. ve 1999/57 K. sayılı ilamının yerine getirme tarihinin 19.06.2003 olduğu, 2006 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçunda ise vergi suçu raporunda tespit edildiği belirtilen faturalardan son düzenlenen fatura tarihinin 10.11.2006 olduğu ve ilamın bu suç yönünden tekerrüre esas olmaktan çıktığının gözetilmemesi,
b- 5237 sayılı TCK.nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 06.03.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.