Uyuşturucu madde ticareti yapma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2016/1960 Esas 2016/5870 Karar Sayılı İlamı

20. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/1960
Karar No: 2016/5870
Karar Tarihi: 13.12.2016

Uyuşturucu madde ticareti yapma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2016/1960 Esas 2016/5870 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin uyuşturucu madde ticareti yapması suçundan mahkum olduğunu belirtmiştir. Sanığın aracının müsadere edilmemesinde temyiz sebebi bulunmadığından, bu konuda bozma yapılmamıştır. Yargılama süreci ve kararın gerekçeli olduğu vurgulanmış, suçun sanık tarafından işlendiği saptanmıştır. Ancak TCK'nın 53. maddesi uygulanırken, sanığın kendi alt soyundan olan kişiler için süren yoksunluk cezasının koşullu salıverme tarihine kadar sürmesi gerektiği hatırlatılmış, diğer kişiler için ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam etmesi gerektiği vurgulanmıştır. Bu nedenle kararın düzeltilerek onanması kararlaştırılmıştır. Kanun maddeleri ise TCK'nın 53. maddesi ile Anayasa Mahkemesinin iptal ettiği ve değiştirilmesi gereken kısımlarıdır.

20. Ceza Dairesi 2016/1960 E. , 2016/5870 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Uyuşturucu madde ticareti yapma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Suçta kullanılan ve sanığa ait olan aracın müsaderesine karar verilmemesi karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların aşağıda belirtilenler dışında doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
TCK"nın 53. maddesi uygulanırken, TCK’nın 53. maddesinin (3.) fıkrası uyarınca 53/1-c madde ve bendindeki “velayet hakkından; vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun” sadece sanığın kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, sanığın kendi alt soyu dışındaki kişilerle ilgili, bu maddenin 1. fıkrasının (c) bendinde öngörülen “velayet hakkı ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunma yetkisi”nden yoksun bırakılmasının ve 53.maddesinin 1.fıkrasının a, b, d, e bentlerinde belirtilen haklardan yoksunluğun, hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden, yoksunluğun tümü için koşullu salıverilmeye kadar sürmesine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın ve müdafiinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, CMUK"nın 321. maddesi gereğince hükmün BOZULMASINA, ancak; bu aykırılığın yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanun‘un 322. maddesi gereğince giderilmesi mümkün bulunduğundan;
TCK’nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili bölümün hüküm fıkrasından çıkarılması ve yerine “Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 günlü Resmi Gazete"de yayımlanan 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1. ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının birinci cümlesinin uygulanmasına” ibaresinin yazılması,
Suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13.12.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.