MAHKEMESİ : Konya Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi


Taraflar arasındaki tazminat davasının yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerle istinaf başvurusunun kabulü ile yerel mahkeme kararının kaldırılmasına dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, 30.08.2013 tarihinde, müvekkilinin yolcu olarak bulunduğu araçla davalıların sürücüsü, işleteni ve zorunlu mali mesuliyet sigortacısı oldukları aracın çarpışması sonucu müvekkilinin yaralandığını belirterek belirsiz alacak olarak 500,00 TL gelir kaybı ve 500,00 TL sürekli iş gücü kaybı olmak üzere 1.000,00 TL maddi tazminat ile 5.348,00 TL tedavi giderinin tüm davalılardan ve 50.000,00 TL manevi tazminatın sigorta şirketi dışındaki davalılardan, kanuni faiziyle müştereken ve müteselsilen tahsilini istemiş, 24.04.2018 tarihinde geçici iş göremezlik talebini 7.444,72 TL"ye, sürekli iş göremezlik talebini 115.363,75 TL"ye, tedavi gideri talebini 6.382,00 TL"ye artırmıştır.
Davalılar vekilleri, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 7.444,72 TL geçici iş göremezlik, 115.363,75 TL sürekli iş göremezlik tazminatı ve 4.382,00 TL tedavi gideri olmak üzere toplam 127.690,47 TL"nin tüm davalılardan ve 10.000,00 TL manevi tazminatın sigorta şirketi dışındaki davalılardan dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmiş; hükme karşı davacı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesine davacı vekilinin istinaf başvurusunun kabulüne, Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesi"nin 2014/291 E. - 2018/776 K. ve 20.11.2018 tarihli kararının kaldırılmasına, davanın kısmen kabulü ile 7.444,72 TL geçici iş göremezlik, 115.363,75 TL sürekli iş göremezlik tazminatı ve 4.382,00 TL tedavi gideri olmak üzere toplam 127.690,47 TL"nin tüm davalılardan ve 20.000,00 TL manevi tazminatın sigorta şirketi dışındaki davalılardan, dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanununun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 Sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK"ya eklenen EK-Madde 1"de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2019 yılı için 58.800,00 TL"dir. Davacı yönünden reddedilen manevi tazminat miktarı itibariyle temyize konu edilen karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1/6/1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davacı vekilinin temyiz dilekçesinin manevi tazminat yönünden reddine karar vermek gerekmiştir.
2-İlk derece mahkemesince verilen karara yönelik olarak davacı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince maddi tazminat yönünden esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre davacı vekilinin maddi tazminat yönünden temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin, reddedilen manevi tazminat yönünden temyiz isteminin (dilekçesinin) REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin maddi tazminat yönünden temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda dökümü yazılı 44,40 TL temyiz peşin harcın onama harcına mahsubuna, 04/11/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.