Adalet Bakanlığı"nın, 13/06/2017 tarihli yazısı ile kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan sanık ... hakkında 5560 sayılı Kanun ile değişik TCK’nın 191/2. maddesi gereğince tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına dair Tarsus 2. Sulh Ceza Mahkemesi’nin 16/04/2013 tarihli ve 2011/921 esas, 2013/454 sayılı kararının kanun yararına bozulmasına yönelik talebi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nca 26/06/2017 tarihli yazı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
A) Konuyla ...:
1- Sanık hakkında, 12/10/2010 tarihinde işlediği iddia olunan kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçu nedeniyle yapılan yargılama sonucunda, Tarsus 2. Sulh Ceza Mahkemesi’nin 16/04/2013 tarihli ve 2011/921 esas, 2013/454 sayılı kararı ile 5560 sayılı Kanun ile değişik TCK’nın 191/2. maddesi gereğince tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verildiği ve kararın yasa yolu incelemesinden geçmeksizin kesinleştiği,
2- Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin infazına başlanmadan kanun yararına bozma yoluna başvurulduğu, ancak Dairemizin 07/04/2014 tarihli ve 2013/13246 esas, 2014/2396 sayılı ilamı ile kararın henüz kesinleşmemiş olduğu tespit edilerek kanun yararına bozma talebinin reddine karar verildiği,
3- Dosyanın mahalline iade edilmesi sonrasında kararın sanığa tebliğ edilerek kesinleştirildiği ve tekrar kanun yararına bozma yoluna başvurulması üzerine dosyanın Dairemize gönderildiği, tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasının infazına bugüne kadar başlanmadığı,
Anlaşılmıştır.
B) Kanun Yararına Bozma Talebi:
Kanun yararına bozma talebi ve ihbar yazısında, "19/12/2006 tarihli ve 26381 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 5560 sayılı Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına İlişkin Kanun’un 7. maddesi ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191. maddesi değiştirilmiş ve bu madde uyarınca, kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın almak, kabul etmek veya bulundurmak suçundan dolayı yapılacak yargılama sonucunda mahkemelere iki seçenek sunulmuş olup, anılan maddenin 2. fıkrası gereğince hüküm vermeden önce uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanan kişi hakkında tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine; kullanmamakla birlikte, kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alan, kabul eden veya bulunduran kişi hakkında denetimli serbestlik tedbirine karar verilebileceği, aynı maddenin 5. fıkrasına göre de, tedavinin ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uygun davranan kişi hakkında açılmış olan davanın düşmesine karar verilmesi gerektiği, aksi takdirde, davaya devam olunarak hüküm verilmesi gerekeceği, diğer bir durumda ise, mahkemece 6. fıkra uyarınca uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanan kişinin, hakkında kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın almak, kabul etmek veya bulundurmaktan dolayı cezaya hükmedildikten sonra da iki ilâ dördüncü fıkralar hükümlerine göre tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine tâbi tutulabileceği ve bu durumda hükmolunan cezanın infazının erteleneceği, 7. fıkra gereğince kişinin mahkûm olduğu cezanın, tedavinin ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uygun davranması halinde infaz edilmiş sayılacağı, aksi takdirde derhal infaz edilmesi gerekeceği cihetle, kullanmamakla birlikte, kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde bulunduran sanık hakkında tedaviye hükmedilemeyeceği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir." denilerek, Tarsus 2. Sulh Ceza Mahkemesi’nin 16/04/2013 tarihli ve 2011/921 esas, 2013/454 sayılı kararının bozulması istenmiştir.
C) Konunun Değerlendirilmesi:
Karar tarihinden sonra 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun ile değişik 5320 sayılı Kanun’un geçici 7/3. maddesinde yer alan “Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarih itibarıyla Türk Ceza Kanununun 191 inci maddesinde tanımlanan suç nedeniyle yürütülen kovuşturmalarda, hakkında hâlen denetimli serbestlik veya tedavi kararı uygulananlar bakımından Türk Ceza Kanununun 191 inci maddesi hükümleri çerçevesinde bu tedbirlerin uygulanmasına devam olunur.” şeklindeki düzenleme uyarınca sanık hakkında uygulanmasına karar verilen tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine devam edilmesi gerektiği tespit edilerek karar tarihi itibari ile yapılan incelemede,
5560 sayılı Kanun ile değişik TCK"nın 191. maddesinde uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanmış olan sanık hakkında, birinci fıkraya göre doğrudan hapis cezasına hükmolunabileceği gibi, birinci fıkraya göre cezaya hükmedilmeden ikinci fıkra gereğince sadece tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine karar verilebileceği ya da altıncı fıkranın yollaması uyarınca birinci fıkradaki ceza ile birlikte ikinci fıkradaki tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine hükmedilebilecektir. Somut olayda ise, mahkemece yapılan delil değerlendirmesi sonucunda doğrudan tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine karar verilmesi karşısında, sanığın suç tarihi ve öncesi uyuşturucu madde kullanıp kullanmadığı hususunda delillerin takdir ve münakaşası sonucu bir yargıya varılabileceği cihetle mahkemenin takdiri ve delillerin değerlendirilmesine ilişkin hususlar kanun yararına bozma talebine konu olamayacağından istemin reddi gerekmiştir.
D) Karar:
Açıklanan nedenlere göre; tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına dair Tarsus 2. Sulh Ceza Mahkemesi’nin 16/04/2013 tarihli ve 2011/921 esas, 2013/454 sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma talebinin REDDİNE, dosyanın Adalet Bakanlığı"na iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na gönderilmesine, 12.04.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.