Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/33630 Esas 2018/14433 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı ve dahili davalı vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde bilgisayar teknikeri otomasyon sorumlusu olarak çalıştığını, çalışmasının 24 saat aralıksız çalışıp 24 saat aralıksız dinlenme şeklinde olduğunu belirterek fazla çalışma ücreti ile ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı her iki davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalıların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, fazla çalışma ücretinin hesabı konusunda toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 63. maddesinde çalışma süresi haftada en çok 45 saat olarak belirtilmiştir. Ancak tarafların anlaşması ile bu normal çalışma süresinin, haftanın çalışılan günlerine günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabileceği ilkesi benimsenmiştir. Kanun"un 41. maddesine göre fazla çalışma, kanunda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmalar olup, 63. madde hükmüne göre denkleştirme esasının uygulandığı hallerde, işçinin haftalık çalışma süresi, normal haftalık iş süresini aşmamak koşulu ile bazı haftalarda toplam 45 saati aşsa dahi bu çalışmalar fazla çalışma sayılmaz.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Dairemizin yerleşik uygulamasına göre, bir işçinin günde en fazla fiilen 14 saat çalışabileceğinin kabulü gerekir. Bu durumda 24 saat çalışıp 24 saat dinlenme usulüyle yapılan çalışmalarda bir hafta 3 gün diğer hafta ise 4 gün çalışma yapılacağından, yukarıda bahsedilen 63 üncü madde hükmü gereğince, haftalık normal çalışma süresi dolmamış olsa dahi günlük 11 saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılması nedeniyle, bu çalışma sisteminde işçi ilk bir hafta (3x3=) 9 saat takip eden hafta ise (4x3=) 12 saat fazla çalışma yapmış sayılmalıdır.
Somut olayda; davacının davalıya ait işyerinde bilgisayar teknikeri otomasyon sorumlusu olarak çalıştığı, çalışma düzeninin 24 saat çalışma 24 saat dinlenme esası üzerine olduğu hem davacı beyanı hemde tanıklarının beyanlarından anlaşılmıştır. Bu tür bir çalışma sisteminde davacının bir hafta 4 gün diğer hafta 3 gün çalışacağı, haftanın diğer günlerinde çalışmayacağı aşikardır. Davacının fazla mesai alacağının yukarıda belirtilen hesap yöntemi ile tespiti gerekirken yanlış değerlendirmeler içeren bilirkişi raporuna itibarla hüküm kurulması hatalıdır.
3-Diğer yandan, dava dilekçesinde kıdem tazminatı talebi olmamasına rağmen hüküm fıkrasında "a) 4.712,45 tl brüt kıdem tazminatının aktin feshedildiği 17/03/2014 tarihinden itibaren en yüksek mevduat faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacı tarafa VERİLMESİNE, fazlaya ilişkin taleplerin REDDİNE," karar verilmesi, ayrı bir bozma nedenidir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 06.06.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.