5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/11859 Esas 2021/2847 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/11859
Karar No: 2021/2847
Karar Tarihi: 24.02.2021

5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/11859 Esas 2021/2847 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Yerel bir mahkeme, 5607 sayılı Kanuna muhalefetten dolayı hüküm verdi. Ancak karar temyiz edildi ve Yüksek Mahkeme, görevli olduğu kanun maddelerine uygun olmayan gerekçelerle verildiği gerekçesiyle kararı bozdu. Yüksek Mahkeme, gerekçesiz bir şekilde hüküm verildiğini belirtti ve sanık lehine olan yasa maddelerinin göz önünde bulundurulması gerektiğini dile getirdi. Ayrıca, artırım ve indirim nedenleri uygulanmadan temel gün adli para cezası tayin edildiğini ve paranın nasıl hesaplanacağına dair kanun maddesinin gösterilmediği için CMK'nın çiğnendiğini belirtildi. 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesi bazı bölümlerinin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiğinden dolayı bu maddenin yeniden değerlendirilmesi gerektiği de vurgulanmıştır. Kanun maddeleri ise şöyle açıklanmıştır: Anayasa'nın 141/3 ve CMK'nun 34, 230 ve 289/9. maddeleri, 5607 sayılı Yasaya eklenen Geçici 12. maddenin 2. fıkrası, 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi, 7242 sayılı Yasaya eklenen 61. ve 62. maddeleri, TCK'nun 52/2. maddesi ve CMK'nun 232/6. maddesi.

7. Ceza Dairesi 2018/11859 E. , 2021/2847 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Mahkemelerin her türlü kararlarının gerekçeli olmasının Anayasa’nın 141/3. ve CMK"nun 34, 230 ve 289/9. maddelerinin amir hükmü olduğu dikkate alınarak; iddia, savunma, sanığın leh ve aleyhindeki kanıtların tartışılması, sanığın savunmalarına neden itibar edilmediğinin denetime imkan verecek şekilde açıklanması, sübutu kabul edilen ve suç oluşturan eylemlerin belirlenmesi ve yasal öğelerinin gösterilmesi gerektiği gözetilmeden sadece mahkemenin 18/09/2009 tarihli, 2008/323 Esas ve 2009/1027 Karar sayılı hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararına atıf yapılarak gerekçesiz olarak hüküm kurulması,
Kabule göre de;
1. Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen Geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
2. Temel gün adli para cezası tayin edilip, artırım ve indirim nedenleri uygulandıktan sonra gün adli para cezasının paraya çevrilmesi gerektiği kuralının gözetilmemesi ve doğrudan tayin olunan adli para cezasının 1 gününün 20 TL"den hesabı sırasında uygulama maddesi olan TCK"nun 52/2. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
3. Hükümden sonra 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 24/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.