MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 25/03/2015 tarih ve 2014/374-2015/103 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkil şirketin ... markasını 2003 yılında tescil ettirdiğini, ... markasının 2011 yılında tescil edildiğini, markanın tescil sürecinde yapmış oldukları itirazların reddedildiğini, ancak iki marka arasında gerek şekil ve görünüş gerekse fonetik ve işitsel olarak ayırt edilemeyeceğini, ayrıca tüketiciyi yanıltacak benzerlikte olduğunu, her iki markanın emtialarının da aynı yada benzer olduğunu bu sebeple yakın reyonlara konulması durumunda tüketicide karışıklık yada yan ürün olduğu düşüncesi doğabileceğini iddia ederek davasının kabulünü talep etmiştir.
Davalı ... vekili, Yeniden İnceleme ve Değerlendirme Kurulu"nun yaptığı araştırma ve incelemenin neticesinde markalar arasında görsel, işitsel veya anlamsal düzeyde ilişkilendirme ihtimali de dahil olmak üzere karıştırma ihtimaline yol açabilecek derecede benzer olmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Davalı ... vekili, iki marka arasında fonetik veya işitsel bir benzerlik, ürün gamlarında benzerlik bulunmadığını, sonu ... ile biten binlerce marka olduğunu bunun iki markanın benzer olduğunu söylemek için yeterli olmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının "..." ibareli markasıyla davalının "..." ibareli başvurusu arasında görsel, sescil, okunuş ve anlamsal olarak ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerlik bulunmadığı, farklılığın kapsamındaki ürün ve hizmetlerin alıcı ve yararlanıcıları tarafından ilk bakışta ve hemen fark edilip algılanabileceği, bir kelimenin yahut harfin marka olarak tescil ettirilmesinin, anılan kelime üzerinde marka sahibine tekel hakkı vermeyeceği, aksine, anılan kelimenin kullanıldığı mal ve hizmetler bakımından iltibas yaratabilecek derecede benzerlerinin kullanılmasını engelleme hakkını sağlayacağı, yargılama konusu vakıada böyle bir hâlin bulunmadığı kanısına varıldığı açıklanan sebeplerle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 03,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 11/01/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.