MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 3. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 24/12/2015 tarih ve 2014/1234-2015/832 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili ... Gıda San. Tic. A.Ş"nin 1929"da kurulduğunu, 2011 yılında ... unvanını aldığını, davalı şirket ... Taşımacılık Ulaş. ve Turz. A.Ş"nin ... kelimesini kullanarak, müvekkilinin ticaret unvanı ve markasına tecavüz oluşturduğunu, haksız rekabete yol açtığını, müvekkilinin tescilli markasının başka bir şirket tarafından ticaret unvanı ve işletme adı olarak kullanmasının marka tecavüzü oluşturduğunu, davalının müvekkilinin ticaret unvanı ve markasına tecavüzü nedeniyle maddi ve manevi zarara uğradığını, yeniden inceleme ve değerlendirme kurulu kararında da davalı markanın karıştırılmaya yol açabilecek derecede benzer olduğunun kabul edildiğini iddia ile, ticaret unvanı ve markaya tecavüzün önlenmesi ve menini talep etmiştir.
Davacı vekili, müvekkili şirketin davacı şirketin ticaret unvanı ve markasına bir tecavüzde bulunmadığını, iki şirketin faaliyet alanlarının farklı olduğunu, yeniden inceleme ve denetleme kurulu kararında marka tescilini kabul etmez ve tescile itirazı kabul ederken, ticaret unvanı konusunda itirazı haklı bulmadığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme kararında, taraflar arasındaki uyuşmazlığın 556 sayılı KHK kapsamında marka hakkına tecavüzden kaynaklandığı, 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararname hükümlerinin uygulanmasını gerektiren davalara bakmakla görevli mahkemenin ise ihtisas mahkemesi olan Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi olduğu belirtilerek, mahkemenin görevsizliği ile davanın usulden reddine karar verilmiştir.
Karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara kararın dayandığı deliller ile gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, alınmadığı anlaşılan 31,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 11/01/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.