MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK’nın 157/1, 43, 52 ve 53. maddeleri uyarınca mahkumiyet


Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafi tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü.
Dairemizin bozma ilamı doğrultusunda, dosyanın tevdi edildiği uzlaştırma bürosunca yapılan işlemlerin tarafların uzlaşamamaları nedeniyle sonuçsuz kaldığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın, krediye ihtiyacı olduğunu öğrendiği şikâyetçiye kendisini bankacı olarak tanıtıp, arzu ederse kolayca kredi temin edebileceğini bildirerek masraflar için 1.500,00 TL istediği, sonraki günlerde de kredinin onaylandığını, ancak ipotek için de 500,00 TL gerektiğini söyleyerek bu parayı da aldığı, akabinde araya bayramın girmesini bahane ederek şikâyetçiye “Sen bu parayı aldıktan sonra beni tanımazsın ve bana herhangi bir ödeme yapmazsın” şeklinde beyanda bulunarak aldığı 5.000,00 TL’lik çeki tahsil etmesine rağmen herhangi bir krediye başvurmadığının anlaşıldığı olayda, eyleminin dolandırıcılık suçunu oluşturduğuna dair mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 29.04.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.