Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/881 Esas 2017/157 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TÜKETİCİ MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... 3. Tüketici Mahkemesi’nce verilen 15/04/2015 gün ve 2014/642-2015/401 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Temyiz dilekçesinin verilme usulü HUMK 434. maddesinde açıklanmış olup, buna göre harca tabi ise temyiz dilekçesinin temyiz defterine kayıt ettirilip, temyiz harcının yatırılmış olması gerekmektedir. Mahkemece verilen karar davalı vekiline 27/05/2015 tarihinde tebliğ edilmiş, davalı vekili tarafından 10/06/2015 tarihinde temyiz edilmiş, davalı vekilinin temyizi üzerine mahkemece 18/06/2015 tarihli ek kararla verilen kararın kesin olması nedeniyle talebin reddine karar verilmiş ek karar davalı vekiline 09/07/2015 tarihinde tebliğ edilmiş, davalı vekili tarafından 20/07/2015 tarihinde temyiz edildiği anlaşılmıştır.
Temyiz, kanuni süre geçtikten sonra yapılır veye temyizi kabil olmayan bir karara ilişkin olursa kararı veren mahkeme temyiz isteminin reddine karar verir. Bu ret kararı HUMK 432/5 maddesi uyarınca kararın tebliği tarihinden itibaren 7 gün içerisinde temyiz edilebileceğinden kararın temyiz süresi olan 7 günlük yasal temyiz süresi geçirildikten sonra temyiz edildiği anlaşılmıştır.
HUMK 432/4. madde ve fıkrasına göre, süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 gün ve 1989/3 Esas, 1990/4 sayılı Yargıtay İçtihatları Birleştirme Kararında, Yargıtay tarafından da bir karar verilebileceği öngörüldüğünden davalı vekilinin HUMK 432/4. maddesi uyarınca temyiz isteminin süre yönünden reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin hüküm tarihinde yürürlükte bulunan HUMK 432/4"üncü maddesi uyarınca süre yönünden REDDİNE, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 10/01/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.