MAHKEMESİ:AİLE MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki manevi tazminat ve ziynet davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı; ziynet eşyalarının, düğünden sonra banka kasası kiralanarak kasaya konulduğunu, kasanın her iki anahtarının kendisinde bulunduğunu ve kasanın kiralanmasından itibaren tüm işlemlerin kendisi tarafından yapıldığını; 2010 yılı Ağustos ayında yaşanan tartışma sonrasında davalı tarafından babasının evine bırakıldığını; davalının 13.09.2010 tarihinde habersiz olarak kasanın anahtarlarının kaybedildiğine ilişkin gerçeğe aykırı beyanla kasanın kilidini kırdırdığını, ziynet eşyalarını aldığını; bu olay nedeniyle, üzüntü duyduğunu belirterek; kasa içinde bulunan ziynet eşyalarının aynen iadesine, mümkün olmadığı takdirde değerlerinin tespit edilerek 13.09.2010 tarihinden yasal faiziyle tahsiline ve 10.000,00 TL manevi tazminata karar verilmesini talep ve dava etmiştir.Davalı; anahtarların her zamanki yerinde olmadığını farkettiğini, anahtarların kaybolduğu ihtimalini düşünerek banka görevlilerine bu durumu beyan ederek kasayı açtırdığını; kasa açıldığında davacının kendisinden önce gelerek kasayı açtığını ve tüm değerli eşyaları aldığını anladığını, davacının iddialarının asılsız olduğunu savunarak; davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; davacı tarafından, ziynet eşyalarının kasa içerisine konulduğu ve davalı tarafından alınıp iade edilmediğinin ispat edilemediği ve davalının yemini eda ettiği gerekçesiyle; ziynet eşyaları yönünden davanın reddine, davalının beraber kiralanan kasayı eşinden habersiz tek başına açtırdığı ve kilidini değiştirmesi nedeniyle kişilik hakları saldırıya uğradığından 10.000,00 TL manevi tazminata karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 09.03.2016 tarih ve E:2015/5567 K:2016/3428 sayılı ilamı ile davalının tüm değerli eşyaların davacı tarafından kasadan alındığını beyan etmesi nedeniyle ispat yükü davalı tarafa geçtiğinden davalıya ispat hakkı tanınarak oluşacak sonuca göre karar verilmesi gerektiği belirtilerek bozulmuştur.Mahkemece, bozmaya uyularak yapılan yargılamada; saymak suretiyle belirtilen 39 parça ve toplam 82.531,20 TL değerindeki ziynet eşyalarının mevcutsa aynen davacıya iadesine, mevcut değil ise talep dikkate alınarak dava tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte talep olunan 20.000,00 TL ziynet bedelinden alacağın fazlaya ilişkin talep hakkı saklı kalmak koşuluyla davalıdan alınarak davacıya verilmesine, karar verilmiş; hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı tarafın sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-)Türk Medeni Kanunu’nun 6.maddesi hükmü uyarınca; kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça, taraflardan her biri hakkını dayandırdığı olguların varlığını kanıtlamakla yükümlüdür. Gerek doktrinde, gerek Yargıtay içtihatlarında kabul edildiği üzere ispat yükü hayatın olağan akışına aykırı durumu iddia eden ya da savunmada bulunan kimseye düşer. Öte yandan ileri sürdüğü bir olaydan kendi yararına haklar çıkarmak isteyen kimse iddia ettiği olayı kanıtlamakla yükümlüdür.Bozma kararında, davalının tüm değerli eşyaların davacı tarafından kasadan alındığını beyan etmesi nedeniyle ispat yükü davalı tarafa geçtiği belirtilmiş ise de, bu ispat külfeti davalının kasadan ziynetleri alıp almadığına ilişkin olup, kasaya konulan ziynet miktarını ispat külfeti davacıda bulunmaktadır. Somut olayda, mahkemenin talebi üzerine davacının dava konusu ettiği ziynetleri sayma suretiyle 29 parça düğün ziynetleri 10 parça kişisel ziynetleri olmak üzere toplam 39 parça ziynet belirttiği, delil olarak dosyaya fotoğraflar sunduğu ve tanık dinlettiği, temyize konu kararın gerekçe kısmında, hükme esas alınan bilirkişi raporunun, bilirkişiye tevdii edilen düğün CD"sinin bilirkişice incelenmesi sonucunda verildiği belirtilmiş ise de, 10.10.2017 tarihli celsede, davacının talep ettiği ziynetlerin dosyada bulunan fotoğraflar da incelenerek değer tespitinin istenildiği, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, dosyada bulunan fotoğraflardan bilezikler ve incilerin tespit edildiği, ancak liste halinde talep edilen ziynetlerinin hepsinin sunulan delillerle tespitinin mümkün olmadığının belirtildiği ve talep edilen tüm ziynetlerin değerinin belirlendiği, davacı tarafından delil olarak, dosyaya CD sunulmadığı ve bilirkişiye tevdi edilirken dosyada CD bulunmadığı, davalı tarafından bilirkişi raporu alındıktan sonra dosyaya CD sunulduğu, anlaşılmıştır. Mahkemece, davacının sunduğu ve dosyadaki diğer delillere göre ziynet miktarının tespit edilerek karar verilmesi gerekirken, davacının beyanına göre yazılı şekilde hüküm kurulmuş olması doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalının sair temyiz itirazlarının reddine, ikinci bentte açıklanan nedenlerle hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 15.10.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.