Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/12277 Esas 2017/3828 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/12277
Karar No: 2017/3828
Karar Tarihi: 04.04.2017

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/12277 Esas 2017/3828 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, suça sürüklenen çocuk hakkında verilen düşme kararının temyizde hukuki yararı olmadığı gerekçesiyle suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz isteğinin reddedildiği belirtiliyor. Sanığın hırsızlık suçu işlediği, ancak cezasının uygulanabileceği dava zamanaşımının geçtiği gerekçesiyle sanık hakkındaki kamu davasının düşürüldüğü ifade ediliyor.
Kararda, 765 sayılı TCK'nın 493/1-son, 522. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu için öngörülen cezanın türü ve yukarı sınırına göre, aynı Kanun'un 102/3, 104/2. maddeleri ile 5237 sayılı TCK'nın aynı suça uyan 142/1-b, 143, 116/4, 119/1-c, 151. maddelerindeki suçlardan öngörülen cezaların türü ve üst sınırına göre aynı Kanun'un dava zamanaşımına ilişkin 66/1-d, 67/4. maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucunda, anılan kanunların sanık yararına olduğu belirtiliyor. Kararda, suçun işlendiği tarihten inceleme tarihine kadar 15 yıllık dava zamanaşımının geçtiğine dair bilgi de yer alıyor.
Kanun maddelerine detaylı bir şekilde yer vermek gerekirse:
- 765 sayılı TCK'nın 493

2. Ceza Dairesi 2016/12277 E. , 2017/3828 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet, düşme

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Suça sürüklenen çocuk ... hakkında kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde
Suça sürüklenen çocuk hakkında verilen düşme kararını temyizde hukuki yararı bulunmadığından suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz isteğinin CMUK’nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık ... hakkında kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın eylemine uyan 765 sayılı TCK"nın 493/1-son, 522. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu için öngörülen cezanın türü ve yukarı sınırına göre, aynı Kanun"un 102/3, 104/2. maddeleri ile 5237 sayılı TCK"nın aynı suça uyan 142/1-b, 143, 116/4, 119/1-c, 151. maddelerindeki suçtan öngörülen cezaların türü ve üst sınırına göre aynı Kanun"un dava zamanaşımına ilişkin 66/1-d, 67/4. maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucu, anılan Kanun"un 7/2, 5252 sayılı Kanun"un 9/3.maddeleri nazara alındığında zamanaşımı bakımından 765 sayılı TCK hükümlerinin sanık yararına olması karşısında; 765 sayılı TCK"nın 102/3 ve 104/2. maddelerinde belirtilen 15 yıllık dava zamanaşımının, suçun işlendiği 02.02.2002 gününden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı
Kanun"un 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak sanık hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddesi uyarınca DÜŞÜRÜLMESİNE, 04.04.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.