Görevi yaptırmamak için direnme - hakaret - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/2132 Esas 2014/5535 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/2132
Karar No: 2014/5535
Karar Tarihi: 20.05.2014

Görevi yaptırmamak için direnme - hakaret - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/2132 Esas 2014/5535 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İzmir 13. Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği bir karar temyiz edilmiştir. Hükümler incelendikten sonra, bazı temyiz itirazları reddedilmekle birlikte, temel cezaların belirlenmesinde hak ve orantılılık kurallarına uyulmadığı ve yasal düzenlemelerin ihlal edildiği tespit edilmiştir. Ayrıca, sanığın yaptığı suçlarla ilgili koşullu salıverilme sürecinde hataya düşülerek cezalarda yanlış belirleme yapılmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 61. maddesi: Temel cezanın belirlenmesinde göz önüne alınacak hususları belirtir.
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 3. maddesi: Suç işleyen kişinin cezasının işlediği fiilin ağırlığına göre belirlenmesi gerektiğini belirtir.
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53/3. maddesi: Sanığın hak yoksunluğuna ilişkin hükümleri düzenler.
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53/1-c maddesi: Cezaevinden çıktıktan sonra belirli haklara sahip olabilme koşullarını belirtir.
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi: Kararların temyiz yoluyla incelenmesi ve bozulması için gerekli düzenlemeleri içerir.
- CMUK'ın 321. maddesi: İlgili mevzuata uygun olarak hüküml

5. Ceza Dairesi 2013/2132 E. , 2014/5535 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 4 - 2011/14977
MAHKEMESİ : İzmir 13. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 01/06/2010
NUMARASI : 2008/626 Esas, 2010/486 Karar
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme, hakaret

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine;
Ancak;
5237 sayılı TCK"nın 61. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken söz konusu maddenin 1. fıkrasında yedi bend halinde sayılan hususlar, aynı Kanunun 3. maddesinin 1. fıkrasındaki "Suç işleyen kişi hakkında işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur." şeklindeki yasal düzenlemeler ve dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar birlikte ve isabetli değerlendirilip, denetime olanak verecek şekilde ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle ilgili kanun maddesindeki cezanın alt ve üst sınırları arasında takdir hakkının kullanılması zorunluluğuna uyulmayarak hak ve orantılılık kuralları gözetilmeden olayın oluş biçimine ve dosya içeriğine uygun düşmeyen, yasal ve yeterli olmayan gerekçeyle her iki suça ilişkin temel cezanın asgari haddin çok üzerinde belirlenmesi,
5237 sayılı TCK"nın 53/3. maddesi uyarınca, sanığın sadece kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksun bırakılmaya ilişkin hak yoksunluğunun koşullu salıverme tarihinden itibaren uygulanamayacağı gözetilmeksizin, altsoyu dışındaki kişileri de kapsayacak şekilde 53/1-c maddesindeki hakların tümünü koşullu salıverilmeye kadar kullanmaktan mahrum bırakmaya hükmedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 20/05/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.