Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2017/6068 Esas 2017/6160 Karar Sayılı İlamı

Sanık ... hakkında nitelikli cinsel saldırı suçundan yapılan yargılama sonucunda atılı suçtan mahkumiyetine dair Bursa 4. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 26.05.2015 gün ve 2015/63 Esas, 2015/139 Karar sayılı hükmün sanık ile müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 06.06.2016 gün ve 2016/3900 Esas, 2016/5514 Karar sayılı ilamı ile hükmün bozulması yönündeki kararıyla ilgili olarak ilk derece mahkemesince direnme kararı verilerek kurulan 13.10.2016 gün ve 2016/380 Esas, 2016/289 Karar sayılı hükmün sanık müdafiince temyiz edilmesinin ardından Dairemizde inceleme sırası bekleyen dosya ile ilgili olarak 02.12.2016 günlü, 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 24.11.2016 günlü, 6763 sayılı Kanunun 38. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10 maddenin iki ve üçüncü bentlerine istinaden yapılan incelemede sanık müdafiin kanuni süresinden sonra yaptığı duruşmalı inceleme talebinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 318. maddesi uyarınca reddiyle, incelemenin duruşmasız yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Dairemizin 06.06.2016 gün ve 2016/3900 Esas, 2016/5514 sayılı bozma Kararı usul ve kanuna uygun olup ilk derece mahkemesince anılan ilama yönelik kurulan 13.10.2016 gün ve 2016/380 Esas, 2016/289 Karar sayılı direnme ilamında belirtilen gerekçeler yerinde görülmediğinden Reddiyle, 6763 sayılı Kanunun 38. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. maddenin üçüncü bendine istinaden anılan direnme kararıyla ilgili hüküm kurulmak üzere dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulunca incelenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 05.12.2017 tarihinde üye ..."ın karşı oyu ve oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI OY

Dosya içeriğine göre sanığın olay tarihinde eşi olan mağdureye karışı nitelikli cinsel saldırıda bulunduğu, bu nedenle verilen mahkumiyet hükmünün Dairemizce cinsel ilişkinin zorla gerçekleştirildiğine ilişkin yeterli kanıt bulunmadığı gerekçesiyle bozulmasına karar verildiği, yerel mahkemenin ise ilk hükümde direndiği anlaşılmaktadır.
Mağdurenin bozma öncesi tutarlı biçimde sanığın zorla cinsel saldırıda bulunduğunu bildirdiği, bu iddiasının olayda sırasında evde bulunan çocukları olan tanıklar ..."nin anlatımları ile doğrulandığı, sanığın mağdureyi zorla yatak odasına götürdüğünün, çıkarken ağladığının ve yatak odasında iken mağdurenin “istemiyorum git bırak” şeklindeki bağırma seslerinin tanıklar tarafından görülüp duyulduğu, yine mağdurenin bağırması nedeniyle kapıyı açan tanık ..."nin saldırıyı gördüğü, sonradan verilen vazgeçme dilekçelerinin sanığı suçtan kurtarmaya yönelik kurgu olduğu anlaşılmaktadır.
Yukarıda açıklanan nedenlerle, yerel mahkemenin kabulünün dosyada yer alan kanıtlara, soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olduğu, sübutu kabul edilen fiilin unsurlarına uygun biçimde nitelendirme ve uygulamasının yapıldığı anlaşıldığından, sayın çoğunluğun görüşüne iştirak edilmemiştir.