Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/2520 Esas 2019/8299 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2520
Karar No: 2019/8299
Karar Tarihi: 09.07.2019

Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/2520 Esas 2019/8299 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Kahramankazan Asliye Ceza Mahkemesi, bir kişinin trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan mahkumiyetine karar verdi. Sanık bu kararı temyiz etti. Yapılan yargılamaya ve delillere dayanarak, temyiz itirazları reddedildi. Ancak sanık hakkında daha önce tehdit suçu nedeniyle verilen bir mahkumiyet kararının uzlaşma kapsamına alındığı tespit edildi. Bu nedenle, 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi gereği, lehine olan kanun uygulanarak sanığın daha önce alınan mahkumiyet kararı hakkında TCK'nın 58. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağına karar verilmesi gerektiği belirtildi. Ayrıca, sanık hakkında tatbik edilen 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi için Anayasa Mahkemesinin iptal kararı dikkate alınması gerektiği belirtildi. Bu nedenle, karar bozuldu. Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır: TCK'nın 179/3-2, 62/1, 53/1-3, 58/6, 106/1 ve 7/2 maddeleri. Ayrıca, Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi ve 5271 sayılı CMK'nın 253. ve 254. maddeleri de kararda yer almaktadır.

12. Ceza Dairesi 2019/2520 E. , 2019/8299 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi : Kahramankazan Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 62/1, 53/1, 2, 3, 58/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın temyiz itirazlarının reddine,ancak;
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Kahramankazan Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/212 Esas, 2015/142 Karar sayılı ilamındaki mahkumiyetin, 5237 sayılı TCK"nın 106/1. maddesinde düzenlenen tehdit suçuna ilişkin olması ve hükümden sonra, 02/12/2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bentler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK"nın 106/1 maddesinde tanımı yapılan tehdit suçunun da uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK"nın 7/2. maddesi uyarınca, "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü de gözetilerek 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 254. maddesi uyarınca, aynı Kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usule göre uzlaştırma işlemleri ilgili mahkemece yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanık hakkında bahsedilen ilam esas alınarak TCK"nın 58. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunun değerlendirilmesi,
Sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi tatbik edilirken, Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 günlü Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarihli, 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararının gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş olup , sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden , hükmün 5320 sayılı Kanunun 8.maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. Maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 09.07.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.