Özet:

Sulh Ceza Mahkemesi'nde görülen davada sanık, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçunu işlediği ancak atılı suçtan mahkumiyeti gerektiği gerekçesiyle hüküm verilmemiştir. Sanığın başka bir şahsa ait ikamette ele geçirilen suç konusu uyuşturucu maddenin kendisine ait olduğunu beyan etmesiyle kendisinin suçunun ortaya çıkmasını sağlayarak etkin pişmanlık hükümleri uygulanmıştır. Bu nedenle, TCK'nın 192/3. maddesine göre sanığın suçlu olduğuna hükmedilmiş ve 6545 sayılı Kanun'un 68. maddesi ile değiştirilen TCK'nın 191. maddesi ve aynı Kanun'un 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanun'a eklenen geçici 7. maddesi çerçevesinde hüküm kurulması gerektiği belirtilmiştir. Sonuç olarak, mahkeme kararı bozulmuştur.
Detaylı açıklamalar:
- TCK'nın 192/3. maddesi: Kişinin suçunun niteliği, işleniş şekli, kişiliği ve suçun diğer koşullarının birlikte değerlendirilmesi sonucu adli para cezasına hükmolunabileceği, hükmedilecek adli para cezasının, genel hükümlere göre belirlenecek miktarının, idarenin durdurulacağı sürenin suçun mahiyeti ve işleniş şekline göre ıslah edici ve caydırıcı nitelikte olması gözetilerek tayin olunacağı hükümdür.
- 6545 sayılı Kanun'un 68. maddesi: \"Birinci fıkrada (TCK'nın 191. maddesi) belirtilen suçlarda hükmedilecek adli para cezasının miktarı, yüz bin Türk Lirası (100.000 TL) altına düşürülemez.\" hükmüdür.
- TCK'nın 191. maddesi: Kanunun 1. kısmının 2. babında tanımlanan suçlardan dolayı verilecek adli para cezası hükümleri ve miktarı, mahkûmiyet hükmü yerine geçer. Hükmedilecek adli para cezasının, suçun mahiyeti ve işleniş şekline göre ıslah edici ve caydırıcı nitelikte olması gözetilir.
- 5320 sayılı Kanun'un geçici 7. maddesi: Kanunun yürürlük tarihinden önce işlenen suçlarda istinaf veya temyiz yolu açık olan dosyalarda, uygulanacak kanun yeni kanun daha lehine ise, hükmün bu kanuna göre yeniden tayini veya uygulanması gerektiği hükmüdür.