Taraflar arasındaki “ara dinlenmesi alacağının tahsili" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 11.İş Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 4.7.2006 gün ve  2005/88 E. 2006/373 K. sayılı kararın incelenmesi   davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay    9.Hukuk Dairesinin 29.3.2007 gün ve 2006/21433 E. 2007/8866 K. sayılı ilamı ile, (....Davacı; sendika ile davalı kurum arasında imzalanan TİS"nin 61/2 fıkrasında, vardiyalı sitemde çalışanlara yarım saat ara dinlenme süresi için bir saat üzerinden %150 zamlı ödeme düzenlendiğini, işi gereği ara dinlenme yapmadığını,  göreve çağrılma ihtimaline karşı, şoförler odasında hazır beklediğini belirterek ara dinlenme ücretinin tahsiline karar verilmesini talep etmiştir
Davalı ;İş Kanunu hükümlerine göre, vardiyalı işlerde çalıştırılan işçilere yarım saatlik ara dinlenmesi verilmesinin zorunlu olduğunu, ancak görevi gereği ara dinlenme süresini kullanamayacak durumda olan işçilere önceleri 1.3.2001-28.2.2003 tarihleri arasında yürürlükte  bulunan TİS"nin 61/2 maddesine göre, iş mahallinde geçirilen yarım saatlik ara dinlenme süresi için, bir saatlik normal çalışma ücretinin %150 artırılmak suretiyle gerekli ödemeler yapılmakta iken, madde hükmünün iş kanunu hükümlerine aykırı olduğu yolunda Sayıştay ve Maliye Bakanlığı Saymanlık Müdürlüklerinden uyarılar alınması üzerine 1.3.2003-28.2.2005 tarihleri arasında uygulanan TİS" den bu hükmün çıkarıldığını, diğer taraftan 4857 sayılı kanunun 68. maddesinde,” dinlenmeler bir işyerinde işçilere aynı veya değişik saatlerde kullandırılabilir” şeklinde düzenleme yapıldığını, ara dinlenme süresi için ilave ödeme yapılmasının mümkün olmadığını, belirterek davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş,hüküm davalı tarafça temyiz edilmiştir.
İşyerinde uygulanan toplu iş sözleşmesinin 61. maddesinin 2. fıkrasında "Ara dinlemeleri iş süresinden sayılmaz. Ancak, vardiyalı hizmetlerde çalıştırılan işçiler ara dinlenmesi süresince görev yerlerini terk edemezler. Bu suretle, vardiyalı işçilerin görev yerinde geçirdikleri yarım saatlik ara dinlenmesi süresine karşılık, bir saatlik normal çalışma ücreti %150 zamlı olarak ödenir" şeklinde kurala yer verilmiştir. Davacı işçi bu maddede öngörülen ara dinlenme karşılığı alacaklarını talep etmiş, mahkemece istek doğrultusunda hüküm kurulmuştur.
  Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere göre davacı işçinin işyerinde şoför olarak  çalıştığı ve vardiyalı sisteme tabi olduğu anlaşılmaktadır. Dairemizin uygulamalarına göre davacının ara dinlenmelerde fiilen çalışması halinde bu süreye ilişkin ücrete hak kazanması mümkündür.Ara dinlenmelerde çalıştığını kanıtlama yükümlülüğü davacıya aittir.Davacının  dinletmiş olduğu tanıklar bu davanın sonucundan etkilenebilecek durumdaki işçiler olup aralarında menfaat birliği söz konusudur.Ayrıca davacı uzun bir süre ihtirazı kayıt ileri sürmeden aylık ücretlerini almıştır. Bu nedenle  davacı ara dinlenmelerde fiilen çalıştığını ispatlayamadığından davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçelerle kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir…) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN: Davalı vekili

  HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici  nedenlere ve özellikle davacının ara dinlenmelerde fiilen çalıştığını ispat etmesi gerekitği görüşünün Hukuk Genel Kurulu"nun 12.4.2006 gün, 2006/9-173  E. 175 K; 12.4.2006 gün, 2006/9-191 E. 193 K. sayılı kararlarında da benimsenmiş olmasına göre,Hukuk Genel Kurulu’nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken,önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır.Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ:Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile,direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı H.U.M.K.nun 429. maddesi gereğince BOZULMASINA, 14.11.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.