MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada... 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 11/12/2017 tarih ve 2016/488 E. - 2017/472 K. sayılı kararın davalılar vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair... Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 07/03/2019 tarih ve 2018/921 E. - 2019/239 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının “SALOON” ve “SALON” ana unsurlu markaların sahibi olduğunu, davalı şahsın tüm sınıflar için “SALONİ” ibareli marka başvurusu yaptığını, başvurunun ilanına yapılan itiraz üzerine marka başvurusundan 01, 03, 05, 08, 09, 11, 16, 21 ve 31. sınıfların çıkarıldığını, ikinci kez yapılan itirazın TPMK YİDK tarafından reddedildiğini, kararın haksız olduğunu, TPMK tarafından benzer bulunan 01, 03, 05, 08, 09, 11, 16, 21 ve 31. sınıflardaki mallarla ilgili 35.sınıf içerisinde yer alan hizmetler açısından ve taraf markaları arasında 44.sınıfta ortak olan "Tıbbi hizmetler, güzellik bakım hizmetleri, Tarım bahçecilik ve ormancılık ile ilgili hizmetler" yönünden iltibas tehlikesi bulunduğunu ileri sürerek 2016-M-10170 sayılı YİDK kararının 35. sınıf içinde yer alan 01, 03, 05, 08, 09,11 ,16, 21 ve 31. sınıflardaki malların satışı ile 44. sınıfta ortak olan “Tıbbi hizmetler, güzellik bakım hizmetleri, Tarım bahçecilik ve ormancılık ile ilgili hizmetler" yönünden kısmen iptaline ve tescili halinde markanın bu hizmetler yönünden kısmen hükümsüzlüğüne karar verilmesini istemiştir.
Davalı ... vekili, taraf markaların benzer olmadığını bu nedenle markalar arasında karıştırılma ihtimali bulunmadığını, mal ve hizmetler yönünden de karıştırılma ihtimali olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, davalının "şekil+SALONİ" ibareli marka başvurusu ile davacının "SALON" ve "SALOON" ibareli markaları arasında, müşterilerin malları elverişli bir şekilde görmesi ve satın alması için 01, 03, 05, 08, 09, 11, 16, 21, 31. sınıflardaki mal/hizmetler ile 44. sınıfta yer alan “Tıbbi hizmetler, güzellik bakım hizmetleri, Tarım bahçecilik ve ormancılık ile ilgili hizmetler” yönünden 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesindeki iltibas koşulunun oluştuğu, somut uyuşmazlıkta müktesep hak koşullarının bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabulü ile TPMK YİDK’nin 2016-M-10179 sayılı kararının dava konusu edilen mal ve hizmetler yönünden iptaline ve 2014/88719 sayılı markanın anılan mal ve hizmetler yönünden hükümsüzlüğüne karar verilmiştir.
Bu karara karşı davalılar vekilleri istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce, mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davalılar vekillerinin istinaf başvurularının esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalılar vekillerinin temyiz istemlerinin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 10,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalılardan ayrı ayrı alınmasına, 13/01/2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.