Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/12135 Esas 2019/8257 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/12135
Karar No: 2019/8257
Karar Tarihi: 09.07.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/12135 Esas 2019/8257 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Kurtalan Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir taksirle yaralama davasında sanık mahkum edilmiştir. Ancak, CMK'nın \"Hükmün gerekçesinde gösterilmesi gereken hususlar\" başlıklı 230. maddesi uyarınca, cezanın ertelenmesi, hapis cezasının adlî para cezasına veya tedbirlerden birine çevrilmesi veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanması veya bu hususlara ilişkin istemlerin kabul veya reddine ait dayanaklar gerekçede gösterilmelidir. Bu nedenle, hapis cezasının adlî para cezasına çevrildiği ancak hapis cezasının ertelenmesinin düzenlenip düzenlenmediği gösterilmediği için, CMK'nın 230/1-d maddesine aykırı davranılmıştır. Ayrıca, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan \"failin güttüğü amaç ve saiki\" gerekçesine dayanılmaması da kanuna aykırıdır. Bu nedenle, sanığın temyiz itirazları yerinde görülmüş ve mahkeme kararı BOZULMUŞTUR. Kanun maddeleri: TCK'nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/4, 51, CMK'nın 230/1-d, 232, 5320 sayılı kanunun 8/1, 1412 sayılı CMUK'un 321.

12. Ceza Dairesi 2017/12135 E. , 2019/8257 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi : Kurtalan Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
CMK"nın ""Hükmün gerekçesinde gösterilmesi gereken hususlar"" başlıklı 230. maddesinin 1-d bendinde; cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adlî para cezasına veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına veya bu hususlara ilişkin istemlerin kabul veya reddine ait dayanakların gerekçede gösterilmesi gerektiği düzenlemesine yer verilmiş; yine Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27.09.2018 tarihli ve 2015/4-1163 Esas-2018/382 Karar sayılı ilamında belirtildiği üzere; hüküm bölümünde CMK"nın 230. ve 232. maddeleri uyarınca cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adli para cezası veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına ya da bu hususlara ilişkin taleplerin kabul veya reddine ait dayanakların açıkça gösterilmesi zorunluluğu bulunmakta olup; dosya içeriğine göre, lehe hükümler istemi bulunan sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının TCK"nın 50. maddesi hükmüne göre adli para cezasına çevrilmesine karar verilmiş olmakla birlikte, hapis cezasının ertelenmesinin düzenlendiği TCK"nın 51. maddesi hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı karar yerinde tartışılmadan hüküm kurulması suretiyle CMK"nın 230/1-d maddesine aykırı davranılması,
Kabule göre de;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.07.2009 tarih ve 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA; 09/07/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.