Zimmet - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2014/1558 Esas 2014/5445 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/1558
Karar No: 2014/5445
Karar Tarihi: 15.05.2014

Zimmet - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2014/1558 Esas 2014/5445 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, Mardin Elektrik Dağıtım Müessesesi'ne bağlı Derik İlçe İşletme Başmühendisliği emrinde köy tahsildarlığı görevini yürütmekteydi. Suç tarihinde, tahsil ettiği bir kısım fatura bedellerini müessesenin tahsilat hesabına yatırmayıp kuruma ait 72,11 Türk lirasını zimmetine geçirdiği anlaşılmıştır. Mahkeme, bu eylemin müteselsil basit zimmet suçunu oluşturduğunu ve sanığın 5237 sayılı TCK'nın 249. maddesi kapsamında değerinin az olduğunu değerlendirmiştir. Sanık, kovuşturma başlamadan önce etkin pişmanlıkta bulunarak zimmete konu parayı ödemiştir. Ancak, mahkemenin ceza tayininde yanılgılı değerlendirme sonucu yazılı şekilde hüküm kurduğu görülmüştür. Bu sebeplerden dolayı, mahkeme kararı bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 247/1, 249, 43, 248/2, 62, 53. maddeleri
- 765 sayılı Yasanın 202/1, 80, 219/3, 202/3, 59, 219/son, 33. maddeleri
- 5335 sayılı Yasanın 22. maddesi
- 5083 sayılı Yasanın 2. maddesi

5. Ceza Dairesi 2014/1558 E. , 2014/5445 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 5 - 2013/47157
MAHKEMESİ : Mardin 1. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 27/11/2012
NUMARASI : 2012/177 Esas, 2012/232 Karar
SUÇ : Zimmet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Suç tarihinde Türkiye Elektrik Dağıtım A.Ş Genel Müdürlüğü Mardin Elektrik Dağıtım Müessesesine bağlı Derik İlçe İşletme Başmühendisliği emrinde köy tahsildarlığı görevini yürüten sanığın, tahsil ettiği bir kısım fatura bedellerini müessesenin tahsilat hesabına yatırmayıp kuruma ait 72,11 Türk lirasını mal edindiğinin anlaşılıp kabul edilmesi karşısında, olayda sahtecilik suçunun unsurlarının bulunmadığı, bu haliyle eyleminin müteselsil basit zimmet suçunu oluşturacağı, suç tarihi olan 2001 yılındaki ekonomik koşullar ve paranın satın alma gücüne göre zimmetine geçirdiği paranın 765 sayılı TCK"nın 219/3. maddesine göre pek hafif değerde, 5237 sayılı TCK’nın 249. maddesine göre ise değerinin az olduğu ve kovuşturma başlamadan önce etkin pişmanlıkta bulunarak zimmete konu parayı ödediği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nın 247/1, 249, 43, 248/2, 62, 53. maddeleri ile 765 sayılı Yasanın 202/1, 80, 219/3, 202/3, 59, 219/son, 33. maddeleri uyarınca ceza tayini ile aralarında karşılaştırma yapılarak lehe yasanın belirlenmesi gerektiği gözetilmeden yanılgılı değerlendirme sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
27/04/2005 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak 01/05/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5335 sayılı Yasanın 22. maddesi ile 5083 sayılı Yasanın 2. maddesine eklenen fıkra hükmü karşısında, para cezası tayin edilirken her aşamada “bir” Türk Lirası küsurunun hesaba katılmaması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 15/05/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.