Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

Davacı, davalı M.. E.."e ait inşaat işyerinde Şti."nde ara verilen kış dönemi hariç 05.11.2008 – 30.04.2010 tarihleri arasında geçen çalışmalarının tespitini istemiştir.
Mahkemece; davanın reddine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; M.. E.. ile davalı şirket arasında 22.10.2008 noter tarihli “bedel karşılığı inşaat sözleşmesi” bulunduğu, davalı . Şti tarafında davacı adına bildirilen hizmet bulunmadığı,davacının tespiti istene dönemde 15.05.2009-03.06.2009 ve 03.12.2009 ile 25.04.2010 arasında kesintili olarak İzmitte bulunan dava dışı işyerinden bildirmler bulunduğu, dinlenilen tanıklardan bir kısmı davacının çalışmalarını doğruladığı halde, bekçi olarak çalıştığını beyan eden tanığın davacının çalışmadığını beyan ettiği anlaşılmıştır.
Uyuşmazlık; somut olayda fiili çalışma olgusunun ispatı konusunda, mahkemece yapılan inceleme ve araştırmanın hükme yeterli bulunup bulunmadığı noktasında toplanmaktadır.
506 sayılı Yasanın 79/10. maddesinde bu tür hizmet tespit davalarının kanıtlanması yönünden özel bir yöntem öngörülmemiştir. Kimi ayrık durumlar dışında resmi belge ve yazılı delillerin bulunması sigortalı sayılması gereken sürelerin saptanmasında güçlü delil olmaları itibariyle sonuca etkili olurlar. Ne var ki bu tür kanıtların bulunmaması salt bu nedene dayalı istemin reddine neden olmaz. Somut bilgilere dayanması koşuluyla, bordro tanıkları veya iş ilişkisini bilen veya bilmesi gereken komşu işyerleri kayıtlı çalışanları gibi kişilerin bilgileri ve bunları destekleyen kimi diğer kanıtlarla dahi sonuca gitmek mümkündür. Kamu düzenine dayalı bu tür davalarda hakim, görevi gereği doğrudan soruşturmayı genişleterek sigortalılık koşullarının oluşup oluşmadığını belirlemelidir. Bu yön Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 16.9.1999 gün 1999/21-510-527,30.6.1999 gün 1999/21-549-555,5.2.2003 gün 2003/21-35-64,15.10.2003 gün 2003/21-634-572,3.11.2004 gün 2004/21-480-579 ve 10.11.2004 gün 2004/21-629 sayılı kararlarında da vurgulanmıştır.

Somut olayda; tanık beyanları arasındaki çelişki giderilmeden sonuca gidilmesi isabetsiz olmuştur.
Mahkemece yapılacak iş; öncelikle davacının ücretini kimden aldığını sorarak ve davalı Müyesser Ergül ile Er-Ankara Ltd. Şti. arasında kat karşılığı inşaat sözleşmesi yapılıp yapılmadığı tespit edilerek( kat karşılığı inşaat sözleşmesi veya anahtar teslimi şeklinde anlaşma yapılması durumunda davalı Müyesser Ergül yönünden husumetten reddedilerek) davacının iddia ettiği çalışma olgusunun kimin yanında gerçekleştiğini net bir şekilde ortaya koyup gerçek işverini belirleyip, zabıta marifeti ile veya davalı Kurum"dan sorularak; talep edilen dönemde davalı işyerine komşu olan işyeri sahipleri ile bu işyerlerindeki çalışmaları kayıtlara geçmiş kişileri tespit ederek dinlemek ve bordro tanıklarının beyanları arasındaki çelişkiyi gidererek toplanan delillere göre varılacak sonuca göre hüküm kurmaktan ibarettir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular nazara alınmaksızın eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 29.02.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.