Taraflar arasındaki “tazminat, eski hale getirme, el atmanın önlenmesi” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Balıkesir Asliye 2.Hukuk Mahkemesince davanın reddine dair verilen 18.11.2005 gün ve 2005/458-445 sayılı kararın incelenmesi Davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 14. Hukuk Dairesinin 04.07.2006 gün ve 2006/6595-7903 sayılı ilamı ile ot bedeli yönünden bozularak dosya yerine geri çevrilmekle,yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN:  Davacı vekili    

  HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Hukuk Genel Kurulundaki görüşme sırasında, esasa girilmeden önce, müddeabbihin miktarı itibariyle direnme kararına karşı temyiz yolunun açık olup olmadığı, ön sorun olarak incelenmiştir.
Dava, el atmanın önlenmesi, eski hale getirme ve ot bedeli istemleriyle açılmış olup; el atmanın önlenmesi ve eski hale getirme yönünden mahkemece verilen karar bozma dışında kalmakla kesinleşmiş; ot bedeline ilişkin isteme yönelik olarak direnme kararı verilmiştir. Bu durumda incelemeye konu talep yönünden müddeabbih 261.00 YTL den ibarettir.
21.7.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.7.2004 tarih ve 5219 sayılı “Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun” ve ayrıca 5236 sayılı Kanun; katsayı artışı da uygulanmak suretiyle bu kanunların yürürlük tarihinden sonra Yerel Mahkemelerce verilen hükümler yönünden 2006 yılı için 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını 1.090.00 YTL.; yine yürürlük tarihinden sonra Yargıtay Daireleri ve Hukuk Genel Kurulunca temyiz incelemesi sonucunda verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilebilmesi için 440/III-1. maddesinde aranan parasal sınırı da 6.580.00 YTL. olarak değiştirmiştir.
Eldeki davada, temyiz istemine konu direnme kararının verildiği 15.11.2006 tarihinde, 5219 ve 5236 Sayılı Kanun’un temyiz(kesinlik) sınırını 1.090.00 YTL olarak değiştiren hükmü yürürlükte bulunduğuna ve müddeabbih 261.00 YTL olup, kesin  olduğuna göre, anılan karara karşı temyiz yoluna gidilmesi, miktar itibariyle mümkün değildir.
Hal böyle olunca, davacı  vekilinin temyiz dilekçesinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, 07.11.2007 gününde oybirliği ile karar verildi.