Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/11258 Esas 2019/8245 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Erbaa 1. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 62/1, 51. maddeleri
uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; katılan vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Katılan mağdur A.. C.. hakkında, Erbaa Hastanesince 05/05/2014 tarihinde düzenlenen adli raporda “mağdurun yaralanmasının iyileşme olanağı bulunmayan hastalığa neden olduğu, kişinin bitkisel hayata girdiği ve konuşma yeteneklerinin kaybolmasına neden olduğunun” belirtilmesi karşısında; katılanın yaralanmasının TCK’nın 89/2 veya TCK’nın 89/3 kapsamında olup olmadığının saptanması konusunda kesin rapor aldırıldıktan sonra, sanığın hukuki durumunun tespiti ve tayin edilmesi yerine, eksik inceleme ile hüküm kurulması;
Kabule göre de;
1- Sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının ertelenmesine karar verilirken, denetim süresi belirlenirken, denetim süresi içinde yükümlülük yüklenmemesine karar verilirken, denetim süresini iyi halli olarak geçirdiği takdirde, cezasının infaz edilmiş sayılacağı hususu ile denetim süresi içinde sanığın kasıtlı bir suç işlemeleri ve kendisine yüklenen yükümlülüklere hakimin uyarısına rağmen uymamakta ısrar etmesi halinde ertelenen cezalarının kısmen veya tamamen infaz kurumunda çektirilmesine karar verileceği hususu kararda belirtilirken, kanun maddelerinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 223/6. maddesine aykırı davranılması
2- Asli kusurlu olan sanık hakkındaki temel cezanın, suçun işleniş şekli, kusurunun ve meydana gelen zararın ağırlığı dikkate alınarak, hak ve nesafet kuralları da gözetilerek alt sınırdan uzaklaşılmak sureti ile tayin ve tespiti gerekirken, yazılı şekilde alt sınırdan ceza tayini;
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 09.07.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.