Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/3633 Esas 2020/243 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/3633
Karar No: 2020/243
Karar Tarihi: 13.01.2020

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/3633 Esas 2020/243 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Niğde 1. Asliye Hukuk Mahkemesi'nde görülen bir davada, davacı TSE belgesinin haksız kullanımının engellenmesi ve maddi-manevi tazminat talebinde bulunmuştur. Mahkeme, tecavüzün tespiti ile durdurulmasına ve davacının kısmen haklı olduğunu kabul ederek kısmi tazminat talebini kabul etmiştir. Ancak davacının avukatı tarafından karar düzeltme isteminde bulunulmuş ancak mahkeme, istek reddedilmiştir. Karar düzeltme sınırı da 15.938,00 TL olarak açıklanmıştır.
Kanun maddeleri: Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 5219 sayılı Kanun ile değişik 440/III-1. madde.

11. Hukuk Dairesi 2018/3633 E. , 2020/243 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
(FİKRİ VE SINAİ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ)

Taraflar arasında görülen davada Niğde 1. Asliye Hukuk Mahkemesi"nce verilen 10/03/2016 gün ve 2014/561 - 2016/70 sayılı kararı onayan Daire"nin 11/04/2018 gün ve 2016/9463 - 2018/2602 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş olmakla, tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:

Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 5219 sayılı Kanun ile değişik 440/III-1"inci maddesi uyarınca 01/01/2018 tarihinden itibaren karar düzeltme sınırı 15.938,00 TL’ye yükseltilmiştir.
Davacı vekili, TSE belgesinin haksız kullanımının engellenmesini, 1.890,00 TL maddi ve 15.000.- TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiş, mahkemece marka hakkında tecavüzün tespiti ile durdurulmasına, 1.890,00 TL maddi ve 3.000.- TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline dair verilen karar taraf vekillerinin temyizi üzerine Dairemizin 11.04.2018 tarih ve 2016/9463 E.- 2018/2602 K. sayılı ilamı ile onanmıştır. Bu ilama karşı davacı vekili tarafından karar düzeltme isteminde bulunulmuş ise de mahkemece reddedilen kısım yukarıda anılan Kanun hükmü uyarınca karar düzeltme sınırının altında kaldığından davacı vekilinin karar düzeltme dilekçesinin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin karar düzeltme dilekçesinin REDDİNE, ödediği karar düzeltme harcının isteği halinde karar düzeltme isteyene iadesine, 13/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.