Memur olmayan kimsenin resmi belgede sahteciliği - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/12700 Esas 2017/1282 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Memur olmayan kimsenin resmi belgede sahteciliği
HÜKÜM : Mahkumiyet

Bozmaya uyularak yapılan yargılamada toplanan deliller karar yerinde incelenip, yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 7 ve 5349 sayılı Kanunla değişik 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddeleri uyarınca mahkemece 765 ve 5237 sayılı Yasa hükümleri olaya uygulanıp lehe yasa belirlenerek sonucuna göre karar verilmiş olduğundan sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
1- Suça konu A-T 11 belgesinin vize işlemleri için verildiği Alman Başkonsolosluğu" nun sahteliğinden şüphelenerek araştırılması yönünde ihbarda bulunması, 05.09.2003 tarihli Sosyal Sigortalar Gaziantep İl Müdürlüğü yazısında,müdürlüklerince düzenlenmediği bildirilen suça konu belgede iki yetkilinin imzası bulunması gerekli olduğu halde yetkisiz tek görevlinin imzasının bulunduğu, mührün sahte olduğunun bildirilmesi ve belgelerde sahtecilik suçlarında aldatma yeteneğinin bulunup bulunmadığının takdiri hakime ait olduğu cihetle, suça konu belge asıllarının mahkemece incelenmemiş olması karşısında, belgelerin emanetten getirtilerek, bütün ayırıcı özelliklerinin duruşma tutanağına yazılması ve denetime olanak verecek şekilde belge asıllarının dosya içine konulması gerektiği gözetilmeden ve belgenin iğfal kabiliyetinin ne şekilde oluştuğu da kararda tartışılıp değerlendirilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Kabule göre de ; farklı tarihlerde gerçekleştirilen sahtecilik eylemleri nedeniyle zincirleme suç hükümleri uyarınca cezanın artırılması gerektiğinin gözetilmemiş olması,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, aynı yasanın 326/son maddesi gereği kazanılmış hakların saklı tutulmasına, 22.02.2017 gününde oyçokluğuyla karar verildi.
Dairemizin 22/02/2017 tarih, 2016/12700 Es, 2017/1282 Kr sayılı çoğunluk görüşüne aşağıdaki sebepten muhalifim.
Sanığın 765 sayılı TCK"nın 342/1, 59/2, 40 maddeleriyle 1 Yıl 8 Ay Hapis Cezası ile cezalandırılmasına dair Hükmün Açıklanması suretiyle kurulan Gaziantep 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 13/11/2014 tarih 2014/346 Es 2014/412 Kr sayılı kararı usul ve yasaya aykırıdır.
Sanık hakkında aynı mahkemece 26/09/2008 tarih 2008/257 Es - 2008/257 Kr sayıyla verilen hükmün CMK’nun 231/6 ve devam maddeleri uyarınca açıklanmasına geri bırakıldığı anlaşılmaktadır.
Deneme devresi içinde sanık hakkında Gaziantep 8. Sulh Ceza Mahkemesinin 06/05/2014 tarih 2013/817 Es 2014/406 Kr sayı ile 5237 sayılı TCK’nın 86/2, 86/3-a, 29/1, 62/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca doğrudan 1500 TL APC ile cezalandırılmasına ilişkin kesin olarak verilen hükme istinaden ilgili mahkemesine ihbarda bulunulduğu görülmüştür.
Kesin olarak verilen kararların olağan yargı yolu içinde temyiz incelenmesine konu edilmesi mümkün değildir. Ancak şartların varlığı halinde kanun yararına bozma suretiyle hukuka aykırılığın giderilmesi mümkündür. Dolayısıyla etkin bir yargısal denetime tabi olmayan kesin hükümlerin hükmün açıklanmasına dayanak alınması mümkün değildir. Bu durum iç hukukumuzun bir parçası olan İnsan Hakları ve Ana Hürriyetleri Korumaya Dair Avrupa Sözleşmesinin 6/2. maddesine güvence altına alınan Masumiyet Karinesinin ihlali niteliğindedir.
Bu sebeblerle anılan mahkeme kararının bozulması gerektiği düşüncesiyle sayın çoğunluğun görüşüne muhalifim. 22/02/2017