MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi



Taraflar arasındaki rücuen tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.

KARAR

Davacı, asıl ve birleştirilen davalarda, davalı ile aralarında temizlik işi hizmet alım sözleşmesi imzalandığını ve bu kapsamda çalıştırılan bir kısım işçinin kendilerine karşı açmış olduğu işçilik alacağına ilişkin davaları kazanarak kendilerinden bu alacakları icra kanalı ile tahsil ettiğini ileri sürerek, ödenen tazminatların davalıdan rücuen tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, asıl ve birleştirilen davaların kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı şirket tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddi gerekir. 
2-4857 sayılı İş Kanunu"nun 2/6. maddesinde, “Bir işverenden, işyerinde yürüttüğü mal veya hizmet üretimine ilişkin yardımcı işlerinde veya asıl işin bir bölümünde işletmenin ve işin gereği ile teknolojik nedenlerle uzmanlık gerektiren işlerde iş alan ve bu iş için görevlendirdiği işçilerini sadece bu işyerinde aldığı işte çalıştıran diğer işveren ile iş aldığı işveren arasında kurulan ilişkiye asıl işveren-alt işveren ilişkisi denir. Bu ilişkide asıl işveren, alt işverenin işçilerine karşı o işyeri ile ilgili olarak bu Kanundan, iş sözleşmesinden veya alt işverenin taraf olduğu toplu iş sözleşmesinden doğan yükümlülüklerinden alt işveren ile birlikte sorumludur.” hükmü bulunmaktadır.  
Dava konusu olayda da taraflar arasında asıl işveren- alt işveren ilişkisi mevcut olup dava, asıl işveren davacı İdarenin, davalı şirket tarafından çalıştırılan işçilerinin açmış olduğu davalar sonrasında ödemek zorunda kaldığı miktarın rücuen tahsili istemine ilişkindir.
Tarafların serbest iradesi ile imzalanan sözleşme ve sözleşmenin eki niteliğindeki genel şartname hükümleri tarafları bağlayıcı nitelikte olup, Sözleşmenin 23. maddesi ve Teknik Şartnamenin 4. maddesinde yazılı hukümler uyarınca davalı, dava dışı işçiyi çalıştırdığı dönemle sınırlı olmak üzere kendi dönemine isabet eden tüm işçilik haklarından sorumludur.
Mahkemece, taraflar arasında imzalanan hizmet sözleşmesi ve eki niteliğindeki teknik şartnamenin yukarıda bahsedilen ilgili hükümleri uyarınca davalının işçiyi çalıştırdığı dönemle sorumlu olduğu dikkate alınarak hüküm kurulması gerekir. İşçiye ödenen bedelin tamamından davalının sorumluluğu kabul edilerek tahsili cihetine gidilemez.
Buna göre, davacının ödediği kıdem tazminatı, izin ücreti ve diğer bedellerden davalı yüklenicinin dönemi ile sınırlı olarak sorumlu olduğu ihbar tazminatından ise son işveren sıfatıyla sorumlu olduğu gözetilip, konusunda uzman bilirkişi tarafından hazırlanan raporda dikkate alınarak sonucuna uygun karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde yanlış değerlendirmeye dayalı olarak hüküm tesisi usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Yukarıda (1) no’lu bentte açıklanan nedenlerle davalının diğer temyiz itirazlarının reddine,(2) no’lu bent gereğince temyiz edilen hükmün davalı yararına BOZULMASINA 661,45 TL harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/1 maddesi uyarınca tebliğden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 23/12/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.