Dava, davacının oğlu küçük S.’ın elektrik direğinden kopan gerilim hattı teline elini temas ettirmesi sonucunda işgücü kaybına uğrayacak şekilde yaralandığı, olayda davalı Kurumun (TEDAŞ) tam kusurlu olduğu iddiasına dayalı, maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
Yerel Mahkemenin davanın kabulüne dair 18.10.2005 gün ve 2005/10-717 sayılı kararı, davalı vekilinin temyizi üzerine, Yargıtay 4. Hukuk Dairesince, 19.7.2006 gün ve 2006/2808-8744 sayılı ilamla, diğer bozma nedenleri yanında, işgücü kaybı oranı konusunda Adli Tıp Kurumundan rapor alınması gereğine de işaret edilerek bozulmuş; Yerel Mahkeme bozmaya uyarak, Adli Tıp Kurumu 3.İhtisas Dairesinden rapor almış ve sonuçta, temyize konu kararı vermiştir. Her ne kadar; bozmaya uyulmak ve işgücü kayıp oranı konusunda yeniden rapor alınmak suretiyle oluşturulan temyize konu kararda hüküm altına alınan tutarlar, bozulan karardakiyle aynı ise de, Yerel Mahkemece, Yüksek Dairenin bozma ilamına karşı verilmiş bir direnme kararı mevcut değildir.
Ne varki, Yerel Mahkemenin bozmaya açıkça uymak suretiyle ve yeniden araştırma yaparak oluşturduğu hükmün temyizi üzerine dosya kendisine gönderilen 4. Hukuk Dairesi, 4.7.2007 gün ve 2007/5972-9070 sayılı kararıyla “Mahkeme kararının kısmi eylemli direnme niteliğinde bulunmasına göre, temyiz inceleme görevi Yargıtay Yasası’nın 14. maddesi ve Başkanlar Kurulu kararı uyarınca Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’na aittir.” şeklindeki gerekçeyle, dosyayı Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’na göndermiştir.
Hukuk Genel Kurulu’ndaki görüşmede, temyiz incelemesinin Hukuk Genel Kurulu’nca mı, yoksa, 4. Hukuk Dairesi’nce mi yapılması gerektiği hususu ön sorun olarak değerlendirilmiş ve şu sonuca varılmıştır:
Yukarıda açıklandığı üzere; Yerel Mahkeme, Özel Dairenin bozma ilamına açıkça uymuş ve temyize konu kararını, bozma doğrultusunda yaptığı araştırma sonucunda vermiştir. Hüküm altına alınan tazminatın, bozulan karardakiyle aynı miktarda olması veya uyulan bozma gereklerinin tam olarak yerine getirilmemesi, temyize konu kararın eylemli bir direnme kararı olarak nitelendirilmesine olanak vermez. Esasen, usul hukuku kuralları çerçevesinde, bazı hallerde bozmaya eylemli olarak uyulduğu kabul edilebilirse de, eylemli direnmeden söz edilebilecek herhangi bir halin gerçekleşmesi mümkün değildir. Zira; bozmaya uymuş olan Yerel Mahkemenin -ister bozma gereklerini yerine getirmiş ve isterse bunun tam tersine bir tutum belirlemiş olsun- uyduğu bozmadan sonra vereceği her türlü karar, yeni bir hüküm niteliği taşır ve ortada bir direnme kararı bulunmadığı için, böylesi bir hükmün temyizen incelenmesi görevi, ilgili Özel Daireye ait olur.
Bu durumda, somut olayda Yerel Mahkemenin temyize konu kararını inceleme görevi Hukuk Genel Kurulu’na değil, 4.Hukuk Dairesine aittir.
Dosyanın, temyiz incelemesi yapılmak üzere 4. Hukuk Dairesine gönderilmesi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle, temyiz incelemesi yapılmak üzere dosyanın 4.Hukuk Dairesine gönderilmesine 24.10.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.