Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2017/299 Esas 2019/1133 Karar Sayılı İlamı

19. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/299
Karar No: 2019/1133
Karar Tarihi: 25.02.2019

Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2017/299 Esas 2019/1133 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Menfi tespit davası hakkında verilen bir kararın temyiz konusu olduğu belirtilmiştir. Kararın kesin niteliği olduğu ve hükmedilen miktar yönünden davalı vekilinin temyiz talebinin reddine karar verildiği açıklanmıştır. Temyiz talebinin reddedilmesinde 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun Geçici 3 üncü maddesi uyarınca 1086 sayılı Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu'nun 427. maddesi ile 5236 sayılı Kanun'un 19 uncu maddesiyle HUMK'a eklenen Ek-4. maddesi aracılığıyla belirlenen kesinlik sınırının dikkate alındığı belirtilmiştir. Ayrıca dava tarihi itibarıyla Türkiye Cumhuriyeti Merkez Bankası USD efektif satış kurunun da göz önünde bulundurulduğu ve kararın kesin nitelikte olduğu vurgulanmıştır.

19. Hukuk Dairesi 2017/299 E. , 2019/1133 K.

"İçtihat Metni"

Davacı ... vek. Av. ... ile davalı ...Ş. vek. Av. ... arasındaki menfi tespit davası hakkında ... 5. Tüketici Mahkemesi"nden verilen 22/03/2016 tarihli ve E.2014/337 – K. 2016/530 sayılı hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşuldu.

- KARAR -

6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun Geçici 3 üncü maddesi uyarınca 1086 sayılı Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanununun (HUMK) 427 .maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19 uncu maddesiyle HUMK’a eklenen Ek-4. maddedeki yeniden değerleme oranı dikkate alındığında 2016 yılı için 2.190,00 TL’dir.
Dava tarihi 19.02.2014 tarihi itibarıyla Türkiye Cumhuriyeti Merkez Bankası USD efektif satış kuru 2.1920 TL/USD olup davalı aleyhine hükmedilen 855,44 USD’nin Türk Lirası karşılığı 1.875,12 TL’dir.
Davalı vekili tarafından temyize konu edilen karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz talepleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 tarihli ve E.1989/3 – K.1990/4 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz talebinin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz talebinin mahkeme hükmünün kabûl edilen miktar yönünden kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine, 25/02/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.