Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2016/16527 Esas 2018/7830 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/16527
Karar No: 2018/7830
Karar Tarihi: 22.05.2018

Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2016/16527 Esas 2018/7830 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçundan sanığın mahkumiyetine karar vermiştir. Mahkeme hapis cezasını alt sınırdan tayin etmiştir ancak adli para cezasını tayin ederken alt sınırdan uzaklaşmıştır. Mahkeme, sanığın hürriyeti bağlayıcı cezasını adli para cezasına çevirirken bir gün karşılığı adli para cezasının belirlenmesine ilişkin uygulama maddesinin yazılmaması eksiklik olarak kabul edilmiş ve yargılama giderleri de göz önünde bulundurularak infaz aşamasında nazara alınması gerektiği belirtilmiştir. Mahkeme, suçun sanık tarafından işlendiğini kabul etmiştir. Ancak, sanık hakkında adli para cezasına hükmedilirken 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin uygulanmasına karar verilmesi gerektiği belirtilerek karar bozulmuştur. Kararın düzeltilerek onanması kararlaştırılmıştır. Kanun maddeleri olarak 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi, 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi kararda geçmektedir.

13. Ceza Dairesi 2016/16527 E. , 2018/7830 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Mahkemenin hapis cezasını alt sınırdan tayin ettiği halde, adli para cezasını tayin ederken alt sınırdan uzaklaşması yönündeki takdirinde herhangi bir isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiştir.
Sanık hakkında verilen hürriyeti bağlayıcı cezanın adli para cezasına çevrilmesi sırasında, bir gün karşılığı adli para cezasının belirlenmesine ilişkin uygulama maddesinin yazılmaması mahallinde giderilebilir eksiklik olarak kabul edilmiş ve yargılama giderlerine ilişkin terkin işleminin temyiz aşamasındaki yargılama giderleri de gözetilerek infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanık hakkında adli para cezasına hükmedilmesine rağmen, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye kısmen uygun kısmen aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından “TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün” çıkarılması suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22.05.2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.