Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için  Tetkik Hakimi tarafından  düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü :
Alacaklı tarafından borçlu aleyhine genel haciz yolu ile yapılan ilamsız takibe karşı borçlu şirket vekilinin, ödeme emri tebliğinin usulsüz olduğu şikayetiyle icra mahkemesine başvurduğu, mahkemece öğrenme tarihi 16.12.2010 olarak kabul edilerek 31.12.2010 tarihinde yapılan başvurunun reddine karar verildiği anlaşılmaktadır.
7201 Sayılı Tebligat Kanunu"nun 12.maddesine göre; hükmi şahıslara tebligat selahiyetli mümessillerine, bunlar birden ziyade ise yalnız birine yapılır. Aynı kanunun 13.maddesine göre de, tebliğ yapılacak bu kişiler herhangi bir sebeple mutad iş saatlerinde iş yerinde bulunmadıkları veya o sırada evrakı bizzat alamayacak bir halde oldukları takdirde tebliğ orada hazır bulunan memur veya müstahdemlerinden birisine yapılır. Tebliğ tarihinde yürürlükte bulunan Tebligat Tüzüğünün 18.maddesinde ise; selahiyetli kişilerin bulunamadığının tebliğ mazbatasında gösterilmesi lüzumu hüküm altına alınmıştır. Bu ilkeler Hukuk Genel Kurulu"nun 22.6.1988 tarih ve 1988/12-266 sayılı kararında da kabul edilmiştir.
Somut olayda anılan hükümlere uyulmadığından yapılan tebliğ işlemleri usulsüzdür. Mahkemece usulsüz tebligat kabul edildiği halde, borçlu şirketin tüzel kişiliğinden ayrı bir tüzel kişiliğe sahip şirket çalışanına yapılan tebligatın da usulsüz olduğu gözardı edilerek, öğrenme tarihinin tebliğ tarihi olan 16.12.2010 olarak kabul edilmesi isabetsizdir. Kaldı ki, mahkemenin kabulüne göre şirket yetkililerinin aynı şahıslar olduğu dikkate alındığında dahi, takip borçlusu olmayan ..... Otomotiv Akaryakıt A.Ş vekili tarafından icra müdürlüğüne verilen tebligatın iadesine dair dilekçe tarihi 28.12.2010 olup, bu tarihe göre 31.12.2010 tarihinde yapılan şikayet de süresindedir.
O halde mahkemece yukarıda açıklanan nedenlerle borçlunun Tebligat Kanununun 32. maddesi gereğince usulsüz tebliğe muttali olduğunu belirttiği tarihin tespiti ile sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile istemin reddi yönünde hüküm tesisi isabetsizdir. 
SONUÇ  : Borçlunun temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK. 366 ve HUMK.’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), ilamın tebliğinden itibaren 10 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 15.11.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.