Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2014/4157 Esas 2018/2996 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/4157
Karar No: 2018/2996
Karar Tarihi: 27.03.2018

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2014/4157 Esas 2018/2996 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme davada uyuşturucu madde bulundurma suçunu işlediği gerekçesiyle sanığı mahkum etti. Ancak daha sonra verilen kararın infaz aşamasında tedavi ve denetimli serbestlik tedbirlerine uygun davranılmadığı ortaya çıktı. Bu nedenle mahkemenin verdiği ceza kararı, Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un ilgili maddelerine uygun olarak itiraza tabi tutuldu. Mahkeme, itiraz işlemleri için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'na iade edilmesine karar verdi.
Detaylı Kanun Maddeleri:
- 6545 sayılı Kanun'un 68. maddesi: Türk Ceza Kanunu'nun (TCK) 191. maddesinde yapılan değişiklikleri içerir.
- TCK'nın 191. maddesi: Uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanımını yasaklar ve bu suçu işleyenlere hapis cezası verilmesini öngörür.
- 5320 sayılı Kanun'un geçici 7. maddesi: Uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanıcılarına uygulanacak tedavi ve denetimli serbestlik tedbirleri hakkında düzenlemeler yapar.
- 5237 sayılı TCK'nın 191/7. maddesi: Uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanmak için bulundurma suçundan verilecek cezaları açıklar.
- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 98. ve 101/3. maddeleri: Mahkeme kararlarının infaz aşamasındaki işlemlerini ve itiraz yoluyla yapılacak işlemleri düzenler.

10. Ceza Dairesi 2014/4157 E. , 2018/2996 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : ..... Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet (aynen infaz mahiyetinde)

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Hükümden sonra 28/06/2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesi ve aynı Kanun"un 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanun"a eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrası uyarınca uyarlama yapılması mümkün görülmüştür.
28.02.2011 tarihinde 2009/1021 esas ve 2011/322 karar sayı ile verilen ve kesinleşen mahkûmiyet hükmünün infazı aşamasında, tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uygun davranılmaması nedeniyle, karar tarihi itibarıyla 5237 sayılı TCK’nın 191/7. maddesi uyarınca verilen “hükmolunan cezanın infazına” ilişkin 08.01.2014 tarihli kararın, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 98. maddesi uyarınca verilen bir karar niteliğinde olması ve aynı Kanun’un 101/3. maddesi uyarınca itiraz yoluna tabi bulunması nedeniyle, itirazla ilgili olarak gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na İADESİNE, 27/03/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.