Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi  tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü:
Alacaklı tarafından başlatılan takipte borçlunun, haline münasip evinin haczedildiğini belirterek bu haczin kaldırılması istemi ile icra mahkemesine başvurduğu, mahkemece, haczedilmezlik şikayetinin reddine karar verildiği anlaşılmaktadır.
İ.İ.K.’nun 82/12. maddesi gereğince, borçlunun “haline münasip” evi haczedilemez. Bir meskenin borçlunun haline uygun olup olmadığı adı geçenin  haciz anındaki sosyal durumuna ve borçlu ile ailesinin ihtiyaçlarına göre belirlenir. Buradaki “aile” terimi, geniş anlamda olup, borçlu ile birlikte aynı çatı altında yaşayan, bakmakla yükümlü olduğu kişileri kapsar. İcra mahkemesince, borçlunun sözü edilenlerle birlikte barınması için zorunlu olan haline münasip meskeni temin etmesi için gerekli bedel bilirkişilere tesbit ettirildikten sonra, haczedilen yerin kıymeti bundan fazla ise satılmasına karar verilmeli ve satış bedelinden yukarıda nitelikleri belirlenen mesken için gerekli olan miktar borçluya bırakılmalı, kalanı alacaklıya ödenmelidir.
Bu kıstasları aşan nitelik ve evsaftaki yerlerle, makul ölçüleri geçen oda ve salonu kapsayan ve ikamet için zorunlu ögeleri içeren bir meskenin dışındaki yerler, maddede öngörülen amaca aykırıdır. Borçlunun görev ve sıfatı, kendisinin yukarıda belirlenenden daha görkemli bir meskende ikamet etmesini gerektirmez.
Somut olayda, mahkemece yapılan keşif sonunda düzenlenen bilirkişi raporuna göre evin bulunduğu semtin düşük gelirli ailelerin ikamet ettiği, şehrin en eski semtlerinden olduğu, 80-100 yıllık yığma-kargir yapıda, iki oda-bir antreden ibaret, 56.800 TL değerinde olduğu, haline uygun bir evin bu bedelden daha ucuza alınamayacağı belirtilmiştir. Ancak, mahkemece belirlenen bedele satılması halinde dahi 16.750 TL tutarındaki borcun ödenmesinden geriye 40.098 TL. Para kalacağını ve bu parayla başka bir ev alınmasının mümkün olduğu gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
6100 Sayılı H.M.K."nun 266. maddesine göre; Mahkeme, çözümü hukuk dışında, özel veya teknik bilgiyi gerektiren hâllerde, taraflardan birinin talebi üzerine yahut kendiliğinden, bilirkişinin oy ve görüşünün alınmasına karar verir. Buna göre taşınmazın değerinin belirlenmesi ve borçlunun haline uygun meskenin ne kadara alınabileceği hususları özel ve teknik bir bilgiyi gerektirdiğinden bilirkişi görüşünün alınması zorunludur.
O halde mahkemece, yukarıda açıklanan ilkeler ışığında gerekirse bilirkişiden ek rapor alınarak, taşınmazın bulunduğu semtten daha uygun fiyata ev alınabilecek başka bir semt bulunup bulunmadığı, var ise daha uygun fiyata ev alınabilecek  değerin tesbit edilerek bu kısmın borçluya verilmek ve bu bedelden daha düşük bir bedelle satılmamak kaydı ile kısmen kabul, aksi takdirde ise şikayetin tamamen kabulüne karar verilmek suretiyle, oluşacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ve yazılı gerekçeyle şikayetin reddedilmesi isabetsizdir. 
SONUÇ :Borçlunun temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK."nun 366. ve HUMK."nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), ilamın tebliğinden itibaren 10 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 15/11/2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.