Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/10953 Esas 2020/1991 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Müştekinin bina niteliğinde olan Çorum Otogarı içinde bulunan bekleme salonundaki kalorifer peteklerinin yanına bıraktığı içinde şahsi eşyaları olan valiz ile okul malzemeleri bulunan çantanın çalınması şeklindeki sanıkların eylemlerinin; suç tarihi itibariyle 5237 sayılı TCK"nın 142. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendi ile TCK"nın 142. maddesinin 2. fıkrasının (h) bendinde düzenlenen suç tiplerine uyduğu, ancak TCK"nın 44. maddesi uyarınca daha ağır cezayı gerektiren TCK"nın 142/2-h maddesi uyarınca sanıklar hakkında hırsızlık suçundan hüküm kurulmasında bir isabetsizlik bulunmadığından tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş; hırsızlık suçunun temel şekline nazaran daha az cezayı gerektiren hafifletici hallere ilişkin 5237 sayılı TCK"nın 145. maddesinin, etkin pişmanlığa ilişkin aynı Kanun"un 168. maddesinden önce uygulanması gerektiği gözetilmeyerek 5237 sayılı TCK"nın 61. maddesine aykırı davranılması sonuca etkili görülmediğinden; suça konu eşyaların maddi değeri araştırılarak sanıklar hakkında TCK"nın 145. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının ve hüküm tarihine kadar yapılan sanık başına düşen yargılama gideri toplamı, CMK"nın 324/4 maddesinde atıfta bulunulan 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun"un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutar olan 20 TL"den az olduğu halde yargılama giderlerinin sanıklardan tahsiline karar verilmiş ise de, hüküm kesinleşinceye kadar yapılacak yargılama giderlerinin de toplam yargılama gideri kapsamında olması nedeniyle hükmün kesinleştiği tarihte sanıklardan ayrı ayrı tahsili gereken yargılama giderinin yukarıda açıklanan terkin edilmesi gereken miktardan az olması halinde Devlet Hazinesi üzerinde bırakılmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.

Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin isteme aykırı olarak ONANMASINA, 05/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.