Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2015/13248 Esas 2016/3654 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı erkek tarafından tedbir nafakası yönünden, davalı kadın tarafından ise tamamına yönelik olarak temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin temyiz itirazları yersizdir.
2-Türk Medeni Kanununun 166/1-2. maddesi uyarınca boşanma kararı verilebilmesi için evlilik birliğinin, ortak hayatı sürdürmeleri eşlerden beklenmeyecek derecede temelinden sarsıldığının sabit olması gerekir. Mahkemece; “davalı kadının davacının ilk eşinden olan ve altını ıslatma sorunu bulunan çocuğa bakmak istemediği” gerekçesiyle boşanmaya neden olan olaylarda davalı kadın tam kusurlu kabul edilmiştir. Oysa dosya kapsamına göre davacının ilk eşinden olan çocuğun 1996 doğumlu olduğu, baba ve babaannenin beyanlarına göre genetik olarak alt ıslatma problemi bulunduğu, çocuğun yaşı da gözönüne alındığında, davalı kadının reşit olan çocuğun temizliğini yapmak istememesinin kadına kusur olarak yüklenemeyeceği, buna karşılık, bu çocuğun davalının odasını ve eşyalarını karşıtırdığı sırada davalının engel olmak istediği, çocuğun davalıyı iteklediği, davacının da bu davranışa sessiz kaldığı anlaşılmaktadır. Türk Medeni Kanununun 166/1. maddesine göre boşanmaya karar vermek için davalının az da olsa kusurlu bulunması zorunludur. Oysa toplanan delillerden davalı kadının kusuru kanıtlanamamıştır. Davacı tam kusurludur. Bir kimse sırf kendi kusuruna dayanarak boşanma hükmü elde edemez. Bu itibarla davanın reddi gerekirken, delillerin takdirinde hataya düşülerek yetersiz gerekçe ile boşanmaya karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan tedbir nafakasına ilişkin temyize konu bölümün ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz ilam harcının temyiz eden davacıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 136.00 TL temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran davalıya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 29.02.2016 (Pzt.)