Sanıklar ... ve ... haklarında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan yapılan yargılama sonunda mahkûmiyetlerine dair Mustafakemalpaşa 1. Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 04.12.2012 gün ve 2010/705 Esas, 2012/936 Karar sayılı hükümlerin sanıklar ve sanık ... müdafiince temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 17.04.2017 gün ve 2014/7230 Esas, 2017/2101 Karar sayılı ilamı ile onama ve düzeltilerek onama kararına karşı, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 09.06.2017 gün ve 2013/23584 sayılı itiraznamesi ile 6352 sayılı Kanunun 99. maddesi ile eklenen 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesinin iki ve üçüncü fıkraları gereğince itiraz etmesi üzerine dosya Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
Dairemizin 17.04.2017 gün ve 2014/7230 Esas, 2017/2101 Karar sayılı onama, düzeltilerek onama kararı usul ve kanuna uygun olup, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından ileri sürülen itiraz nedenleri yerinde görülmediğinden Reddiyle, CMK"nın 308/2 ve 3. maddeleri uyarınca dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulunca incelenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 27.11.2017 tarihinde üyeler ... ile ..."in karşı oyları ve oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI OY:

Oluş ve kabule göre; mağdurenin sanıkların yanına rızası ile gittiği ve eve dönmek istemediği, sanık ..."un yanında kaldığı süreçte ise aralarında cinsel amaca yönelik herhangi bir davranışta bulunulmadığının anlaşıldığı olayda, mağdurenin sanık ..."un yanına kendi isteği ile gelip kaldığı, diğer sanık ..."in de sanık ... ve mağdureyi yanında tutarak bu suça iştirak ettiği anlaşılmakla, sanıkların mağdureyi sanık ... ile evlenmek amacıyla yanında tuttuğu kabul edilse dahi, evlenmenin içerisinde cinselliği barındırmakla birlikte salt cinsellikten ibaret olmadığı, TCK"nın 109/5. madde ve fıkrasının uygulanabilmesi için bizatihi cinsel amaçla eylemin gerçekleştirilmesinde zorunluluk bulunduğu, sanıkların mağdureye yönelik cinsel söz ve davranışta bulunmadıkları, evlenme dışında mağdurenin cinsel amaçla kaçırıldığına dair dosyaya yansıyan herhangi bir delilin de olmadığı, bu nedenle mevcut haliyle olayda 5237 sayılı TCK"nın 109/5. maddesinin uygulama koşullarının bulunmadığı, yine kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun ağırlaştırıcı nedeni olan suçun birden fazla kişi tarafından gerçekleştirilmesi halinin uygulanabilmesi için eylemin mağdurenin direncinin kırılmasını sağlayacak şekilde zor kullanarak gerçekleştirilmesi gerekeceği, dosyaya konu olayda mağdurenin kendi isteği ile sanık ..."un yanına geldiği, sanık ..."in ise araçla onları alarak evlerine götürmek suretiyle bu suça iştirak ettiğinin anlaşılması karşısında mağdurenin direncini kıracak şekilde zor kullanılması söz konusu olmadığından aynı Kanunun 109/3-b. maddesinin de sanıklar hakkında uygulanamayacağı nazara alınmadan, yazılı şekilde verilen mahkeme kararının bozulması gerektiği düşüncesiyle sayın çoğunluğun görüşüne katılmıyoruz.