Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kişiler arasındaki konuşmaların dinlenmesi ve kayda alınması
Hükümler : Sanıklar hakkında CMK’nın 223/2-a maddesi gereğince ayrı ayrı beraat

Kişiler arasındaki konuşmaların dinlenmesi ve kayda alınması suçundan sanıkların beraatlerine ilişkin hükümler, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ...’in, üst kat komşuları olup, huzur ve sükununu bozacak şekilde gürültü yaptığını iddia ettiği ve bu sorundan dolayı tartıştıkları katılan ... tarafından, şahsına ve ailesine yönelik yüksek sesle sarf edilen sözleri, babası olan diğer sanık ...’ın azmettirmesi ile cep telefonuna kaydettiği, soruşturma evresinde sanıkların ifadelerinde beyan etmelerine rağmen ses kaydının muhafaza altına alınmaması ve duruşmada ses kaydının varlığının sanıklar tarafından inkar edilmesi nedeniyle silinmiş olabileceği de değerlendirilerek ses kaydının ele geçirilemediği kabulüne konu olayda,
Mevcut delil durumuna ve dosya kapsamına göre; sanıkların, önceden bir plan yapmaksızın, katılan tarafından haksız bir saldırıda bulunulduğu düşüncesine kapılmalarının ardından ve başkaca şekilde ispatlanması mümkün olmayan bir hal içerisinde iken, kaybolma olasılığı bulunan delillerin muhafazasını sağlayıp, katılanın kişilerin huzur ve sükununu bozma, tehdit ve hakaret suçlarını işlediğine dair iddialarını ispatlama amacını taşıyan eylemlerinde, hukuka aykırı hareket ettikleri bilinciyle davrandıklarının kabul edilemeyeceği anlaşıldığından, sanıklara yüklenen kişiler arasındaki konuşmaların dinlenmesi ve kayda alınması suçunun yasal unsurlarının oluşmamasından dolayı beraat kararı verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılama sonunda, sanıklara yüklenen fiilin kanunda suç olarak tanımlanmamış olduğu gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin sübuta ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hükümlerin esasını teşkil eden kısa kararda ve gerekçeli kararın hüküm fıkrasında, sanıklar hakkında beraat hükümleri kurulurken, uygulanan kanun ve maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. madde ve fıkrasına uyulmaması,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasının 1 numaralı paragrafındaki “BERAATLERİNE,” ibaresinden önce gelmek üzere, hüküm fıkrasına, “CMK"nın 223/2-a madde, fıkra ve bendi gereğince” ibarelerinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03.07.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.